Ajaxtalk

IN DE KNOP GEBROKEN

Dirk Kuyt: „Ik voelde dat er iets moois aan het groeien was”


HINTERZARTEN, dinsdag

Het personeel van Parkhotel Adler vormde een erehaag en applaudisseerde. Op het moment dat de spelers met gebogen hoofden naar binnen liepen, pinkten eigenaresse Katja Trescher en de buschauffeur een traantje weg. Zelfs de Nederlandse vlag hing slap. De leden van het Nederlands elftal kwamen nog even de koffers pakken, om een paar uur later definitief het Zwarte Woud te verlaten. Twee weken te vroeg keert de rust terug in Hinterzarten.

Felipe Scolari zei dat voetbal soms net oorlog kan zijn. „Dit heb ik zelfs in Portugal al enige tijd niet meer meegemaakt.” De media spraken van bedorven voetbal en de gewelddadige fratsen van het voetbal. Marco van Basten hekelde het theater, de trucs en het tijdrekken van de Portugezen. Scheidsrechter Valentin Ivanov ging, een dubieus record rijker, razendsnel de wereld over als de grootste flierefluiter in de geschiedenis van het WK.

Algehele tendens: het voetbal verloor in Neurenberg zijn waardigheid. Verwijten vlogen over en weer. Zo vond Scolari niet dat Luis Figo een rode kaart verdiende voor zijn kopstoot aan het adres van Mark van Bommel. „Wat Figo deed, was correcter dan het gedrag van die Nederlander die de bal niet teruggaf”, wees hij bits op John Heitinga. Van Basten reageerde even droog als scherp: „De wedstrijd was al zó vaak onderbroken dat ik op een gegeven moment heb gezegd: laten we nu eens gaan voetballen.” Waarop de Portugese journalisten hun verontwaardiging introkken, in katzwijm vielen en met hem op de foto wilden.

Nederland verlaat het toernooi niet bepaald met stille trom; wel op een manier die botst met de volksaard. Trainers en spelers mogen terecht refereren aan de sterkte van groep C. Daarin was het vrijwel onmogelijk om de gewenste speelwijze te hanteren. En dan zijn zeven punten een mooie oogst, want een WK speel je in de eerste plaats om te winnen. Aan de andere kant zat er te weinig verbetering in, miste een te groot aantal spelers de goede vorm en ging Oranje tegen Portugal gebukt onder een gebrek aan ervaring en slimheid.

Spelers en staf zullen tijdens het verblijf van drie weken in Duitsland gemerkt hebben hoe moeilijk het is om tegen de beeldvorming te vechten. Het vroegere totaalvoetbal is wereldwijd de norm geworden. Vooral de Duitse analist en voormalig vedette Günter Netzer ging daar overdreven ver in. Het kwam er ongeveer op neer dat Nederland de rol moet blijven spelen van schone slaapster. Leuk om naar te kijken, maar meer ook niet. En als dat niet gebeurt, als de wereld een ander Nederlands elftal ziet dat nog in ontwikkeling is, valt het ook meteen tegen. Nederland is Duitsland geworden en Duitsland gaat verder als Nederland. Pijnlijker kunnen de kritieken niet zijn.

In de groepsfase werd Oranje nog niet direct het slachtoffer van de falende arbitrage. Ivanov trok dat in de achtste finale recht, maar de spelers realiseerden zich direct dat ze zelf uitgekookter hadden moeten zijn. Een kwartfinale tegen Engeland was een prettig vooruitzicht, want zoals Portugal Nederland niet ligt, zo worden de doorgaans statische Engelsen meestal uit elkaar getrokken door het Nederlandse positiespel.

„Ik voelde dat er iets moois aan het groeien was en dan is het al na één wedstrijd voorbij”, vertelde Dirk Kuyt. „We vormden een lekker team. Misschien met wat minder kwaliteit dan voorheen, maar we gingen wel voor elkaar door het vuur.” Goed voorbeeld donderdag was Wesley Sneijder. Terwijl een kudde ziedende Portugezen verhaal kwam halen bij de op de grond liggen Heitinga, nam de kleine middenvelder een reuzensprong en sprong er dapper tussen.

Robin van Persie, die op weg was een verpletterende indruk te maken, wist het na de bizarre nederlaag ook even niet meer. „Het is een heel vreemd gevoel. Een onbeschrijflijk klotegevoel. Ik kwam hier maar met één doel: wereldkampioen worden. Als je er nu al uitvliegt, tellen die andere wedstrijden niet meer.” Het kwam recht uit zijn hart.

En dan was er nog André Ooijer voor het relativerende slotwoord na de wedstrijd van de waanzin. „We kunnen de tegenstander verwijten maken, of de scheidsrechter, maar dat is allemaal onzin. Dit hoort gewoon bij het spel. We zijn geen kleine kinderen.”

Terwijl een kudde ziedende Portugezen verhaal kwam halen bij de op de grond liggen Heitinga, nam de kleine middenvelder een reuzensprong en sprong er dapper tussen.