Sir Bobby Robson overleden

[peter]

Sir Bobby Robson (76) overleden
Geschreven op vrijdag, 31 juli om 11:33

Sir Bobby Robson is vrijdag op 76-jarige leeftijd overleden. De markante Engelsman, een van de meest aanbeden persoonlijkheden in de voetbalwereld, streed jarenlang tegen kanker. Robson leidde het nationale elftal van Engeland naar de halve finales van het WK in 1990. Ook had hij de selecties van Ipswich Town en Fulham onder zijn hoede. In het buitenland was Robson succesvol met onder meer Barcelona en PSV.

Een persoonlijkheid. RIP.

Zoiets komt dan toch altijd met een kleine verbazing voor me. Dergelijke voetbalmensen worden ook ouder, maar toch vergeet je dat zo af en toe.

[Giacomo Puccini]

Rest in peace gentleman, and thank you for your great contribution to Dutch football.

[Beloki]

R.I.P Sir Bobby Robson

[Michael_B]

Mooie vent. Ze verlaten ons bij bosjes, de laatste jaren...

[Ramona]

Mooi mens idd...

R.I.P., Sir Bobby...

[beelzebub]

Mooie man idd. Had wel het gevoel dat hij af en toe gepiepeld werd bij PSV door de spelers als 'oude man', maar ik weet niet of dat echt zo was. Ook nog mooi een Europacupje meegepakt als tussenpaus bij Barcelona geloof ik.

Afgelopen week las ik onderstaand stukje nog op de AD site en dacht dat het zo'n vaart niet zou lopen.

bron: AD.nl
De groeten van Bobby Robson
Door SJOERD MOSSOU

Onverwacht verscheen Bobby Robson in beeld. Het duurde even voor we hem herkenden op de redactie, want Bobby zag er slecht uit.
Mager, versuft, breekbaar. Terwijl zijn rolstoel traag werd voortgeduwd, klaterde het applaus van de tribunes op St. James’ Park.

Benefietwedstrijden zijn meestal niet te harden, maar deze keer bleef ik kijken. De regisseur van ITV voelde feilloos aan dat we vooral Bobby wilden zien, niet de belegen, iets te zware vedetten op het speelveld. Twee teams met Duitse en Engelse oud-voetballers streden om de Sir Bobby Robson Trophy, als herinnering aan de halve finale van het WK 1990. Robson zat op het ereterras en glimlachte. Bewegen gaat niet meer, nu de kanker zich voorgoed heeft vastgebeten in zijn lichaam.

Bobby Robson stal mijn hart toen ik een jaar of dertien was. Als trainer van PSV kwam hij langs op het jeugdkamp van mijn voetbalclub, op een zonnige zomermiddag. Robson liep al tegen de zestig, maar de passie kwam uit zijn tenen. Bobby coachte en knuffelde, lachte en vertelde. Wij, een stuk of honderd jochies van rkvv JEKA, hingen aan zijn lippen.

De standaardvergoeding die met PSV was afgesproken voor dit soort clinics, wilde hij niet. Geen sprake van. Wel schreef hij een klein briefje, tegen het eind van de middag. Het was een voorrecht geweest om zijn tijd door te brengen ‘in such nice conditions’.

Jaren later, aan het eind van een interview met Sir Bobby in Newcastle, schoof ik het briefje naar hem toe. Hij kende alle details nog van die dag in Brabant, inclusief voornamen en rugnummers. Say groeten to the boys, zei Robson.

76 jaar is hij nu en veel ouder zal hij waarschijnlijk niet worden. Sir Bobby heeft zich verzoend met het afscheid. Een grote speler en een grote trainer, dat was hij. Maar vooral een schitterend mens.

[Leon]

Mooie man idd. Afgelopen week las ik onderstaand stukje nog op de AD site en dacht dat het zo'n vaart niet zou lopen.

Dat idee had ik eigenlijk ook... Every inch a gentleman, R.I.P. Sir Bobby Robson.

[Duke]

Rust in Vrede.

Mooi stukje weer van Sjoerd Mossou. Kan die Van Nijnatten (die vervangen wordt door Mossou) niet gewoon op vakantie blijven?

[Thijs]

Precies, mooi stukje.

Zo'n oprechte en vriendelijke man, en dat in die achterbakse voetbalwereld, dat moet wel een zeer bijzonder iemand zijn geweest.

Rust zacht!

[Marillion]

Prachtige man. Waar hij ook werkzaam was, hij kwam altijd over als een bijzonder sympathieke man die bovendien echt bevlogen was van het spelletje. Hij kon gewoon niet zonder.

[999]

BOBBY ROBSON OVERLEDEN

Londen - Sir Bobby Robson is op 76-jarige leeftijd overleden. De Engelsman trainde in zijn lange loopbaan onder andere PSV en Barcelona. In 1990 was hij bondscoach van het Engelse elftal dat in de halve finale door Duitsland werd uitgeschakeld. Robson leed al sinds 1991 aan verschillende vormen van kanker.

Bobby Robson.
Foto: AFP

Robson speelde in de jaren '50 en ' 60 voor Fulham en West Bromwich Albion. Hij kwam in die periode tot 20 interlands voor Engeland.

In 1967 begon Robson als coach bij Vancouver Whitcaps in Canada. Vervolgens ging hij in Engeland aan de slag bij Fulham (1968) en Ipswich Town (1968-1982). Met Ipswich won hij de FA Cup in 1978 en de UEFA Cup in 1982.

Van 1982 tot 1990 was Robson bondscoach van Engeland. Na het WK ging hij aan de slag bij PSV (1990-1992), Sporting Lissabon (1992/93), FC Porto (1993-1996), FC Barcelona (1996/97) en opnieuw PSV (1998/99).

In het buitenland werd Robson viermaal landskampioen, twee keer met PSV (1991, 1992) en twee keer met Porto (1995, 1996). Daarnaast won Robson als coach de Portugese beker (1994) met Porto en met Barcelona de Europacup II en de Copa del Rey (beiden 1997). Van 1999 tot 2004 was Bobby Robson coach bij Newcastle United.

Robson werd in 2005 benoemd tot ridder en richtte op 10 mei 2008 de Sir Bobby Robson Foundation op. Een organisatie die zich inzet in de strijd tegen kanker. Sir Bobby laat een vrouw en drie kinderen achter.

Sir Bobby stierf vrijdagochtend in zijn woning in County Durham, met zijn vrouw en familie aan zijn zijde. „De begrafenis is in besloten kring, met alleen familie”, liet zijn familie in een verklaring weten. „Later komt er voor vrienden en collega's een herdenkingsdienst.”

[wimpey]

Rust zacht. Robson leek me een lieve man.

[T82]

Iedereen hield van Sir Bobby
Door MARCEL VAN DER KRAAN

ROTTERDAM - De BBC-radio was gisteren bijna 24 uur gevuld met tranen. Zelden huilden op een dag zoveel volwassen kerels. Oud-voetballers, internationals en supporters van Newcastle United, zij hielden het geen dertig seconden droog.



Wie hield niet van Bobby Robson? Gary Lineker, de man die twee wereldkampioenschappen met hem meemaakte en nu het gezicht is van BBC’s Match of the Day, sprak over de warmste en meest gepassioneerde coach die hij in zijn hele carrière tegenkwam. ,,Meer charisma dan Sir Bobby heeft niemand. Voor hem ging je door een muur.’’

Het overlijden, donderdagavond in zijn huis in County Durham, van Robert William Robson (76) bracht een koninkrijk tot stilstand. Dat hij zijn gevecht tegen kanker zou verliezen, stond al een tijdje vast. Maar toen het nieuws van zijn dood de wereld rondging, was de schok er niet minder om.

Oud-voorzitter Harry van Raaij van PSV moest de klap thuis eerst even verwerken toen hij via de NOS gistermorgen hoorde dat een van zijn grootste vrienden in het voetbal was heengegaan.

Bobby Robson bracht Engeland naar de laatste vier van het WK in Italië (1990), hij won met Arnold Mühren en Frans Thijssen bij Ipswich Town de FA Cup en de UEFA Cup, haalde hoofdprijzen bij FC Porto (twee landstitels en een beker) en Barcelona (Europa Cup II en beker), maar in Nederland leerden we hem vooral kennen door twee onvergetelijke periodes bij PSV.

Hij botste en lachte er met Romario. Hij liet Erik Gerets, Gerald Vanenburg, Berry van Aerle en Stan Valckx soms gillend van de lach achter in de kleedkamer, maar won er wel twee landstitels. De Herdgang leek bij vlagen op Fawlty Towers. Robson speelde golf op het trainingsveld, nam de suikerklontjes mee naar huis omdat hij de weg naar de supermarkt niet wist en haalde namen van spelers door elkaar, zoals hij dat zijn hele loopbaan al deed.

Toen hij ooit in het hotel van het Engelse elftal voor het ontbijt naar beneden kwam en in de eetzaal aanvoerder Bryan Robson zag, groette hij hem met de woorden: ,,Morning Bobby.’’ Waarop de speler Robson tegen de manager Robson zei: ,,No boss, you are Bobby.’’ Daarop antwoordde de manager: ,,Hou op met die onzin, ik vergeet nooit namen, Steve.’’

Tactisch had hij de dingen echter altijd op een rijtje en zijn enthousiasme deed de rest. Nooit liet hij zich over een speler negatief uit. Ook niet over de clubs waar hij werd ontslagen, terwijl hij niet altijd even sjiek werd behandeld. Bij zijn eerste club Fulham las hij op het plakkaat van een krantenkiosk op het metrostation in Londen dat hij op straat was gezet: ‘Robson sacked!’

Desondanks bleef hij altijd en overal warmte uitstralen. Hij was een ambassadeur voor het voetbal. Kippenvel kregen vijftig miljoen Engelsen toen hij na de verloren halve finale op het WK in 1990 de huilende Paul Gascoigne ging troosten. Toen hij twee jaar geleden bij de Sportman van het Jaar-verkiezing van de BBC een oeuvre-prijs kreeg, volgde er een klaterend applaus dat bijna tien minuten lang aanhield.

PSV’s teammanager Mart van den Heuvel kende gisteren zijn eigen emoties. ,,De grote kracht van Bobby Robson was dat hij een groep bijelkaar wist te houden. Ik ben er van overtuigd dat dit hem zelfs bij het huidige Real Madrid zou lukken.

,,Een geweldig moment was na de laatste wedstrijd van het seizoen 1998-1999. We waren ontsnapt tegen FC Utrecht en haalden op het nippertje Europees voetbal. In de kleedkamer liet Robson zijn telefoon over gaan, hij vroeg om stilte en zei toen dat hij de paus aan de lijn had. En vertelde dat hij zelf al had geprobeerd om de paus te bellen, om hem te bedanken voor zijn hulp.’’

Sir Bobby groeide als mijnwerkerszoon op in het noorden van Engeland, waar hij de laatste jaren van zijn leven terugkeerde bij zijn grote liefde Newcastle United. Afgelopen week bracht hij in een rolstoel een laatste bezoek aan een wedstrijd van de club. Ook toen stonden 35.000 volwassen kerels met een brok in de keel voor hem op en volgde er een ovatie die Robson beantwoordde met: ,,Mijn leven is prachtig geweest, want mijn hele leven was voetbal.’’

Bobby Robson laat zijn vrouw Elsie en drie zonen, Andrew, Paul en Mark, achter.

[eb]

Ik heb het geluk gehad de BBC2? documentaire op te nemen en die was echt heel mooi gemaakt.

Maar vooral de opname van febr 2009 toen Robson,sterk vermagert en ziek, ten tonele verscheen
is er een om nooit meer te vergeten. Maar nog hield die man zijn humor intact toen hij zijn dankwoord
voor zijn foundation uitsprak die dag. Mooiste shot van de hele documentaire? Aan het einde van de doc.
toen hij in zijn audi wegreed de nacht in en een supporter hoorde schreeuwen: Bobby we love you.