Iedereen hield van Sir Bobby
Door MARCEL VAN DER KRAAN
ROTTERDAM - De BBC-radio was gisteren bijna 24 uur gevuld met tranen. Zelden huilden op een dag zoveel volwassen kerels. Oud-voetballers, internationals en supporters van Newcastle United, zij hielden het geen dertig seconden droog.
Wie hield niet van Bobby Robson? Gary Lineker, de man die twee wereldkampioenschappen met hem meemaakte en nu het gezicht is van BBC’s Match of the Day, sprak over de warmste en meest gepassioneerde coach die hij in zijn hele carrière tegenkwam. ,,Meer charisma dan Sir Bobby heeft niemand. Voor hem ging je door een muur.’’
Het overlijden, donderdagavond in zijn huis in County Durham, van Robert William Robson (76) bracht een koninkrijk tot stilstand. Dat hij zijn gevecht tegen kanker zou verliezen, stond al een tijdje vast. Maar toen het nieuws van zijn dood de wereld rondging, was de schok er niet minder om.
Oud-voorzitter Harry van Raaij van PSV moest de klap thuis eerst even verwerken toen hij via de NOS gistermorgen hoorde dat een van zijn grootste vrienden in het voetbal was heengegaan.
Bobby Robson bracht Engeland naar de laatste vier van het WK in Italië (1990), hij won met Arnold Mühren en Frans Thijssen bij Ipswich Town de FA Cup en de UEFA Cup, haalde hoofdprijzen bij FC Porto (twee landstitels en een beker) en Barcelona (Europa Cup II en beker), maar in Nederland leerden we hem vooral kennen door twee onvergetelijke periodes bij PSV.
Hij botste en lachte er met Romario. Hij liet Erik Gerets, Gerald Vanenburg, Berry van Aerle en Stan Valckx soms gillend van de lach achter in de kleedkamer, maar won er wel twee landstitels. De Herdgang leek bij vlagen op Fawlty Towers. Robson speelde golf op het trainingsveld, nam de suikerklontjes mee naar huis omdat hij de weg naar de supermarkt niet wist en haalde namen van spelers door elkaar, zoals hij dat zijn hele loopbaan al deed.
Toen hij ooit in het hotel van het Engelse elftal voor het ontbijt naar beneden kwam en in de eetzaal aanvoerder Bryan Robson zag, groette hij hem met de woorden: ,,Morning Bobby.’’ Waarop de speler Robson tegen de manager Robson zei: ,,No boss, you are Bobby.’’ Daarop antwoordde de manager: ,,Hou op met die onzin, ik vergeet nooit namen, Steve.’’
Tactisch had hij de dingen echter altijd op een rijtje en zijn enthousiasme deed de rest. Nooit liet hij zich over een speler negatief uit. Ook niet over de clubs waar hij werd ontslagen, terwijl hij niet altijd even sjiek werd behandeld. Bij zijn eerste club Fulham las hij op het plakkaat van een krantenkiosk op het metrostation in Londen dat hij op straat was gezet: ‘Robson sacked!’
Desondanks bleef hij altijd en overal warmte uitstralen. Hij was een ambassadeur voor het voetbal. Kippenvel kregen vijftig miljoen Engelsen toen hij na de verloren halve finale op het WK in 1990 de huilende Paul Gascoigne ging troosten. Toen hij twee jaar geleden bij de Sportman van het Jaar-verkiezing van de BBC een oeuvre-prijs kreeg, volgde er een klaterend applaus dat bijna tien minuten lang aanhield.
PSV’s teammanager Mart van den Heuvel kende gisteren zijn eigen emoties. ,,De grote kracht van Bobby Robson was dat hij een groep bijelkaar wist te houden. Ik ben er van overtuigd dat dit hem zelfs bij het huidige Real Madrid zou lukken.
,,Een geweldig moment was na de laatste wedstrijd van het seizoen 1998-1999. We waren ontsnapt tegen FC Utrecht en haalden op het nippertje Europees voetbal. In de kleedkamer liet Robson zijn telefoon over gaan, hij vroeg om stilte en zei toen dat hij de paus aan de lijn had. En vertelde dat hij zelf al had geprobeerd om de paus te bellen, om hem te bedanken voor zijn hulp.’’
Sir Bobby groeide als mijnwerkerszoon op in het noorden van Engeland, waar hij de laatste jaren van zijn leven terugkeerde bij zijn grote liefde Newcastle United. Afgelopen week bracht hij in een rolstoel een laatste bezoek aan een wedstrijd van de club. Ook toen stonden 35.000 volwassen kerels met een brok in de keel voor hem op en volgde er een ovatie die Robson beantwoordde met: ,,Mijn leven is prachtig geweest, want mijn hele leven was voetbal.’’
Bobby Robson laat zijn vrouw Elsie en drie zonen, Andrew, Paul en Mark, achter.
