![:excited.gif: :excited.gif:](./images/smilies/excited.gif)
![:kots: :kots:](./images/smilies/kots.gif)
O, sorry. Omdat Ajax niet goed speelt mag je niets kritisch over NAC zeggen? NAC had ook weer tegen Sparta slechts één of twee kansen. Effectief zijn ze zeker en de verdediging zit ook behoorlijk in elkaar. Goed spel heb ik niet van ze gezien. Bij een voorsprong zoals tegen Twente, schamen ze zich er niet voor om al vanaf de 65e minuut alleen nog maar de bal naar voren te roeien.T82 schreef:Ajax daarentegen speelt de pannen van het dak...
En Fouad scoort weer. Zowaar eens een talent uit de jeugd denk ik.
Zeg ik nergens hoor... Ik wil hooguit zeggen dat Ajax ook slecht speelt en evenveel punten heeft met veel beter materiaal... NAC profiteert van de teleurgang van de Nederlandse competitie. Niet meer dan slim want Europees voetbal is te halen.Jabu schreef:O, sorry. Omdat Ajax niet goed speelt mag je niets kritisch over NAC zeggen? NAC had ook weer tegen Sparta slechts één of twee kansen. Effectief zijn ze zeker en de verdediging zit ook behoorlijk in elkaar. Goed spel heb ik niet van ze gezien. Bij een voorsprong zoals tegen Twente, schamen ze zich er niet voor om al vanaf de 65e minuut alleen nog maar de bal naar voren te roeien.T82 schreef:Ajax daarentegen speelt de pannen van het dak...
En Fouad scoort weer. Zowaar eens een talent uit de jeugd denk ik.
11 februari 2008
NAC breekt alle records!
Met de fantastische serie na de winterstop en de prachtige resultaten van het hele seizoen is NAC druk bezig om alle records te breken. Een overzichtje:
Zes eredivisieduels op rij gewonnen, het record van 1958/59, 1960/61, 2001/02 en 2002/03 (waarin NAC vijf wedstrijden op rij de volle buit pakte) wordt gebroken.
Koploper van 2008: NAC sprokkelde 19 punten bijeen, meer dan wie dan ook.
Keeper Jelle ten Rouwelaar hield dit seizoen het vaakst de `nul`. In maar liefst 12 wedstrijden wist de tegenstander niet te scoren. Ter vergelijking: gomes van psv kwam tot 11 maal.
Komende zondag kan Ten Rouwelaar het volgende record overnemen. Wanneer de NAC-goalie de eerste 88 minuten zijn doel schoon kan houden, dan sneuvelt het seizoenrecord van psv-doelman gomes, die 514 minuten achtereen geen tegendoelpunt kreeg.
Bovenstaande records hebben betrekking op de eredivisie. Een voorbeeld: het record `aantal gewonnen wedstrijden op rij` staat voor NAC nog steeds erg scherp. We hebben het dan over het seizoen 1919-1920. Van 21 september (bredania - NAC 0-1) tot en met 23 november 1919 (NAC - bredania 2-0) won NAC maar liefst 9 keer op rij! Tijd om dit record ook eens te verbeteren!!
Bron: NAC, vi, RAT-historicus
ADVerdriet geeft ’Fuji’ alle kracht
BREDA - Fouad Idabdelhay is zo jong, dat hij s morgens en s avonds met de trein en de bus van Bergen op Zoom naar Breda moet reizen.
Een auto of een rijbewijs heeft hij nog niet. De 19-jarige aanvaller hijst zich zonder morren in volle coupés tussen scholieren en studenten.
Tot voor kort kon hij dat ongestoord doen. Maar zijn doelpunten en zijn nieuwe status als topschutter bij NAC hebben van hem een bekende voetballer gemaakt. Zijn medereizigers vinden het nu een feest als Idabdelhay instapt. Zeker als ze hem de avond ervoor nog juichend door een stadion hebben zien rennen.
,,Soms kom ik zo laat terug van een uitwedstrijd dat ik met het openbaar vervoer niet meer naar huis kan. Dan blijf ik bij Benjamin of Ammi slapen. Eind deze maand mag ik rijexamen doen. Misschien heb ik dan ook gauw een autootje,’’ zegt Idabdelhay hoopvol.
Als spits is hij dit seizoen een nachtmerrie voor verdedigers, door zijn achternaam is hij dat ook voor tv-commentatoren. Hij lacht en zegt: ,,Mijn vrienden, zoals Aykut Demir (nu Excelsior) noemen me Fuji. Omdat het lijkt op Fouad en omdat die naam vroeger op het stadion van NAC stond.’’
De zoon van Marokkaanse ouders is een wat tengere, maar technisch zeer begaafde aanvaller. Idabdelhay heeft van alle spelers bij NAC het meest vrolijke en opgeruimde karakter. Opmerkelijk, omdat juist hij al de schaduwkanten van het leven heeft leren kennen.
De jonge voetballer komt uit een gezin dat is verscheurd door de gevolgen van een fataal auto-ongeluk: zijn broer kwam om het leven en zijn moeder belandde voor altijd in een rolstoel. Zijn vader kwam er zonder ernstige verwondingen vanaf, maar moest zijn baan opgeven om z’n vrouw te verzorgen.
Hoewel het inmiddels twaalf jaar geleden is, staan de beelden van destijds nog immer op het netvlies van Idabdelhay. ,,We waren met een transitbus op de terugweg van Marokko naar Nederland. Mijn vader zat achter het stuur en uit het niets stak opeens een man met een ezel de weg over.
Het lijkt onwerkelijk, maar een ezel was de oorzaak van alle ellende. Mijn vader probeerde hem te ontwijken, daarbij ging de bus zeven keer over de kop. Als enige kwam ik zonder een schrammetje uit het wrak. Voor mijn broer, die nu 28 jaar geweest zou zijn, liep het dramatisch af.’’
,,Vroeger,’’ onthult Idabdelhay, ,,zat het helemaal niet in mijn hoofd om profvoetballer te worden. Ik was meer bezig met karate door de Bruce Lee-films. Toen ik zag hoe moeilijk het leven voor mijn ouders werd en ik in de jeugd van NAC aardig begon te draaien, heb ik mijzelf ingeprent dat ik ten koste van alles een profcontract moest verdienen. Op dit moment ziet het er naar uit dat ik voor drie jaar ga bijtekenen. Daarmee gaat mijn grootste wens in vervulling. Want ik wil financieel iets voor mijn ouders betekenen.
,,Jack Sweres (jeugdtrainer, red.) was de eerste die tegen me zei: ‘Je kan het halen’. In de B-junioren werd ik aanvoerder en vanaf dat moment is mn grote droom langzaam uitgekomen. Ik heb nog geen hele wedstrijden gespeeld. Ik ben tevreden met de invalbeurten of speeltijd die ik van de trainer krijg. Omdat ik elke keer binnen een half uur scoor als ik inval, is het des te leuker.’’
Idabdelhay speelt onbevangen en kent weinig podiumvrees. Hij voetbalt met een passie die op zijn leeftijd niet vaak voorkomt. ,,Wat er in ons gezin is gebeurd, heeft wel iets met me gedaan. Als mensen zeggen dat ik mentaal sterker ben dan leeftijdgenoten, klopt dat. Tegenslagen als voetballer moet je kunnen verwerken. Die betekenen niets in vergelijking met wat ons is overkomen. Mijn moeder houdt nog steeds het gezin draaiende, doet de afwas en stofzuigt vanuit een rolstoel. Denk je dat ik dan ooit durf te klagen?
,,Mijn vader heeft alles opgegeven voor mijn moeder en voor ons. Hij is voor mij altijd een grote steun geweest. Altijd als ik moest voetballen, was hij erbij. Hij is net zo vol van mijn carrière als profvoetballer als ik nu. Maar ik zeg eerlijk, dat als mijn ouders morgen mijn steun thuis nodig hebben, ik het profvoetbal zo zou opgeven. Het zou me pijn doen, maar voor hen heb ik dat over. Dat weten ze.’’
15 februari 2008
Sikora wil blijven, maar heeft nog niks van NAC gehoord
Uit bn/destem:
In de zomer kon hij terug naar Go Ahead Eagles. Zijn eerste liefde. Maar Victor Sikora (29), had nog lang geen zin in de eerste divisie. Hij blijft liever bij NAC, de club waarmee hij na drie moeizame jaren verkering maar wat graag wil trouwen.
Of het aanzoek er ooit komt? De kans lijkt klein. Sikora: ’Ik las ergens dat de clubleiding in januari met me wilde praten. Maar tot dusver heb ik niets gehoord.’
Sikora zegt zich nog geen zorgen te maken. Volgens zijn zaakwaarnemer Rob Jansen komt een speler zoals hij altijd goed terecht. Zeker in zijn huidige vorm. Toch hoopt de aanvaller wel heel snel iets te horen van de Bredase clubleiding. ’Ik vind dat ik recht heb op duidelijkheid. Elke wedstrijd loop ik de longen uit mijn lijf’, zegt hij. Het is een van de redenen waarom hij bij de NAC-aanhang tot de favorieten behoort. En dat gevoel is helemaal wederzijds. Vraag Sikora naar zijn mening over NAC, de stad Breda en zijn ogen beginnen direct te twinkelen. ’Mijn vrouw (Ratdaxie- Kim ) en ik blijven hier sowieso wonen. De mensen omarmen je op een manier die ik nog nooit heb meegemaakt.’
Sikora is pijnvrij. Eindelijk. Vanaf het moment dat hij 2,5 seizoen geleden begon in Breda, werd hij geteisterd door veel blessureleed. Meest recente euvel: zijn enkel. ’Bij Vitesse had ik er al last van. Ik heb er goed aan gedaan me eind 2007 te laten opereren.’
Eenmaal fit geldt hij namelijk als vaste waarde onder coach Ernie Brandts. Met zijn felle, giftige spel is Sikora weer de 'klootzak' die ooit zes keer Oranje haalde. ’Spelers vinden het geen pretje om tegen me te spelen. Ik blijf gáán’, typeert hij zichzelf.
Elke ochtend om kwart voor acht (!) is Sikora al op de club. Als eerste, niet veel later gevolgd door de rest. Wat ze dan doen tot half elf, als de training begint? ’Kaartje leggen, koffie drinken. En vooral veel lachen. Zo'n hechte vriendenploeg als die van NAC is uniek.’
Net als de successen. Sikora voorspelt dat de Bredase club in de top vijf zal eindigen. ’Onze verdediging houdt alles tegen.’ Daarnaast droomt hij al voorzichtig van de bekerfinale in de Rotterdamse Kuip. ’Als we die winnen, word ik echt helemaal gek.’
Het zou zo maar zijn laatste officiële duel kunnen zijn voor NAC. Sikora, die zichzelf geen grootverdiener noemt, neigt in dat geval naar een buitenlandse ploeg. ’Of misschien doet de Efteling me een aanbieding’, grapt de kleinste van de drie 'NAC-kabouters' in de voorste linie.
Goed om te lezen dat de NACspelers elkaar ook opzoeken op de club én in hun vrije tijd. Op vrije dagen gaan ze pokeren en op werkdagen zijn ze soms dus al uren vantevoren aanwezig. Juist dát maakt deze spelersgroep zo hecht en draagt ongetwijfeld voor een belangrijk deel mee aan het succes in het veld.
Dat Victor Sikora geen grootverdiener is klopt voor geen meter, tenminste afgezet tegen zijn ploegmakkers, dus die vlieger gaat zeker in combinatie met zijn blessuregevoeligheid niet op. Toch ziet deze Ratreporter graag dat zowel NAC als Sikora water bij de wijn willen doen zodat we dit werkpaard pur sang ook de komende jaren nog in het GeelZwart zien draven!
Bron: De Rat, bn/destem
Hoog tijd dat Ajax gewoon wint, 5-3 o.i.d.Baseman schreef:Ajax zal gewoon winnen ?
Er is best een kans dat Ajax gaat winnen, maar onderschat NAC niet. Het is in tot nu toe in 2008 ontzettend moeilijk om tegen NAC te scoren, Ten Rouwelaar heeft niet voor niets het record van Gomes overgenomen door het langste aantal minuten achtereen geen tegentreffer te incasseren...daarentegen scoort NAC vaak maar 1 goal, volgens mij hebben ze al 8 keer gewonnen met 1-0.
23 februari 2008
Trouw: “Ook bij 1-5 gaat wave door stadion van NAC”
NAC is hot ja. Zo hot, dat de romantiek er van afspat. Trouw probeert vandaag in haar krant dit fenomeen te verwoorden en wijdt er een hele pagina aan. Over het interview met Brandts zeggen we maar even niets, want daarin staan uitspraken die we eigenlijk iedere dag wel uit de krant kunnen halen. Er staat echter 1 verhaal in dat je als NAC supporter even doet glimmen.
Omdat ieder woord fijn is om te lezen, hebben we het stuk uit de Trouw van vandaag voor deze gelegenheid 1 op 1 overgetikt:
NAC staat op de tweede plaats in de eredivisie, na een ongekende reeks overwinningen. De ziel van de ‘cultclub’ uit Breda zal er echter niet door veranderen.
Antal Crielaard
NAC geldt in eigen land als een cultclub, als een voetbalvereniging waar het spelletje net even anders wordt beleefd dan bij de overige clubs in het betaalde voetbal. De ziel van de club openbaart zich tijden een ‘avondje NAC’. Dan verzamelen de fans zich in het Rat Verlegh Stadion. Waarom? Om bier te drinken en commentaar te leveren. En natuurlijk ook voor het voetbal, maar de verwachtingen zijn nooit hooggespannen. Als NAC wint, is dat een bonus op een bij voorbaat al geslaagde avond.
De supporters van de ‘parel van het zuiden’ beleven voetbal op geheel eigen wijze. Op het moment dat NAC speelt, gelden de normen en waarden van de club. De eerste man of vrouw die een trommel mee de tribunes op wil nemen, kan een gemoedelijke avond wel vergeten. En snoeiharde muziek als de spelers het veld op komen? Een NAC supporter lacht om dat soort sentiment. Ze maken zelf wel lawaai als dat nodig is.
“Als de wedstrijd begint, zingen wij het clublied van NAC uit volle borst”, vertelt Ad van den Bemt, voorzitter van de supportersvereniging. “Dat is genoeg. Bij bijna alle clubs klinkt er na een doelpunt zo’n vreselijk deuntje. Niet bij ons. Wij beslissen zelf wel of we willen juichen. En we gaan ook achter de club staan als het slecht gaat. Toen we dit seizoen met 5-1 verloren van Heerenveen ging de wave door het stadion. Omdat NAC onze club is.”
Van den Bemt vervolgt: “Wij doen alleen maar dingen die origineel zijn. Soms willen sponsors iets voor ons betalen, maar daar gaan we alleen in mee als het nog niet bij andere clubs is vertoond. Vroeger bedachten we dat soort acties ’s middags, met een flinke pot bier in de hand. Toen werd er nog wel eens een varken losgelaten op het veld, of een paar kippen. Tegenwoordig is dat moeilijk, al proberen we die sfeer van toen nog steeds vast te houden. We lopen niet weg voor zaken die eigenlijk verboden zijn.”
De clubliefde van de fans is volgens Van den Bemt onvoorwaardelijk. “Ook toen het slecht ging, zaten er soms 15.000 mensen in het stadion. Dit jaar gaat het hartstikke goed en dat is prettig. Maar een NAC supporter komt vooral naar het stadion om te zien dat de spelers de mouwen opstropen om er vol voor te gaan. En bereid zijn een fout van een ander te corrigeren.”
Een voetballer die voor NAC uitkomt hoeft volgens Van den Bemt niet per definitie een oogstrelende techniek te hebben. In de eerste plaats moet de speler ‘een goeie gast’ zijn; open staan voor de fans en op het veld tot het uiterste gaan. In de periode tussen 1988 en 1993 was Gerard den Haan de ultieme publiekslieveling. Niet dat hij een uitmuntende voetballes was, geenszins zelfs. Maar zijn inzet was voorbeeldig.
“De jongens op de tribune konden zich met mij identificeren”, zegt Den Haan. “Ik had van dat vieze lange haar en voetbalde agressief. De techniek om de bal 10 keer hoog te houden had ik niet, maar dat compenseerde ik door me leeg te knokken – tot aan kotsen toe. Op een gegeven moment vergeleek een journalist me met samson en toen begon het een eigen leven te leiden. Er waren zelfs petjes te koop met lang blond haar eraan. “
Den Haan: “Dat was ook wel typisch NAC, al deed ik er zelf ook aan mee. Als ik weer eens geschorst was, ging ik tussen de harde kern staan, vloog ik ook de hekken in. Dat konden de fans wel waarderen. Winst of verlies, het maakte niets uit. Na afloop was het feest in het spelershome en in de stad. Dat is het Bourgondische dat NAC heeft. Ook al speelden we slecht, de polonaise werd altijd ingezet.”
Bron : De Rat, Dagblad Trouw