Ajaxtalk

Ik zit al een tijdje met het volgende:

Zelfs nu, na de krankzinnige overwinning op Brazilie, heb ik het idee dat de echte Oranje-gekte nog altijd niet is uitgebroken. Voor mijn gevoel leefde het twee jaar geleden meer dan nu. Terwijl we nu veel dichter bij een titel zijn, bij de wereldtitel notabene.

En we herinneren ons ook allemaal 1988 nog (ongelofelijk dat het alweer 22 jaar geleden is!). Er zat toen een soort elektriciteit in de lucht, een ongelofelijk gevoel dat alle dagen van het toernooi beheerste.

Komt het nu omdat ik toen 12 was of leeft het toernooi nu minder? Of sprak die selectie van 1988 meer tot de verbeelding? Of klets ik uit mijn nek en ben ik de enige die het zo ervaart?

Er is nu nog meer voetbal op tv dan in 1988. Maar het is andere tv. Gezellige praatprogramma's. De voorbeschouwingen op de wedstrijden zijn gewoon met 1 of 2 studiogasten. Heel gezapig, alsof het om gewone wedstrijden gaat. Drankje erbij, Guus Meeuwis erbij, gebruinde koppen. Hoe anders was dat in 1988. De voorgesprekken tussen Jansma en Michels, de spanning die al van het scherm spatte als de bondscoach de bus uitkwam. En Spaan en Vermegen die hun schandalig anti-Duitse propaganda maakten. Het is nu allemaal iets..... gezapiger.

Zijn we te rijk geworden om ons echt helemaal in het voetbal te storten? Of leeft het wel degelijk net zozeer?

Nederland speelt nu negatief kutvoetbal.

De dagen voor Brazilie werd ik gek. Uruguay spreekt gewoon niet aan. Een halve finale tegen Spanje of Duitsland was anders was geweest.

Wat ook meespeelde en wat met bovenstaande te maken heeft is dat Nederland twee jaar geleden Frankrijk en Italie weg speelde..

Als ik de oranje vlaggen in mijn straat zie, dan leeft het zelfs misschien nog wel meer dan in '88. Het doet me persoonlijk minder, omdat het juist te massaal geworden is. Mensen die normaal niets met voetbal hebben zijn nu grote supporters. Allemaal gek doen en kekke verkleedkleren aantrekken. Niets voor mij.

Ik weet niet hoe het in '88 was, maar vrijdag leefde Nederland voor het voetbal, hoor. Het was er natuurlijk ook de ultieme dag voor (vrijdagmiddag, snikheet, dé wedstrijd), maar Amsterdam ademde echt Oranje, wat mij betreft. Ik moest voor de wedstrijd van Oost naar het Museumplein fietsen en dat was geen doen. Alsof heel Amsterdam was uitgelopen. Ik heb meerdere mensen door rood zien rijden, puur omdat iedereen op tijd thuis, in de kroeg, of waar dan ook wilde zijn. En die spanning die voelde ik toen zeker, die hing echt in de lucht. Goed, wat er na de wedstrijd gebeurde heb ik al beschreven. Een compleet gekkenhuis. Nog nooit meegemaakt in Amsterdam (wel in Parijs).

Nu is het allemaal wat rustiger, al gaat het alsnog de halve dag over voetbal. Dinsdag zal het wel weer oplaaien en als we dinsdag winnen is er helemaal geen houden meer aan, denk ik. Helemaal als we tegen Duitsland moeten.

Ja, vrijdag was Amsterdam echt helemaal van God los. Onder was boven, boven was onder... gewoon te gek.

Ik heb dat gevoel ook wel een beetje AR, het lijkt nu minder te leven dan in '88 in mijn beleving. Maar ik denk dat dit helemaal aan mezelf ligt. In '88 was ik 18, en véél fanatieker dan ik nu ben. Dat geldt voor Ajax en Oranje trouwens. Destijds lééfde ik voor voetbal, had het een veel belangrijker plaats in m'n leven dan het nu heeft. Nu ben ik getrouwd, stop veel energie in m'n werk, en relaties met vrienden/familie hebben een andere plaats in m'n leven gekregen. Voetbal is inderdaad de 'meest belangrijke bijzaak in het leven' geworden, zoals weleens wordt gezegd.

Neemt niet weg dat ik morgenavond natuurlijk met vrienden voor de buis zit en er flink van zal balen mocht Nederland uitgeschakeld worden. Maar echt chagrijnig zal ik er niet (meer) van worden.

Bij mij leeft het minder dan twee jaar geleden. En nog veel minder dan voorgaande toernooien. Dat heeft slechts een klein beetje met leeftijd te maken. Bij mij speelt dit heel erg mee: Ooijer, Van Bommel, Van Persie, Robben, Afellay, De Jong... Het zijn bepaald geen Van der Sar, De Boers, Bergkamp, Van Nistelrooy, zelfs geen Cocu...

De vergelijking met '88 gaat mank omdat dat een EK was met 8 ploegen, waarin NL de eerste wedstrijd op 12 juni speelde en de finale op de 25e. Binnen twee weken speelde men vijf wedstrijden, steeds om de drie dagen. Er was dus de voorbeschouweing, wedstrijddag, nabeschouwing en je zat alweer op de dag van de voorbeschouwening op de volgende wedstrijd van de komende dag.

Nu zijn 'we' drie weken onderweg en nog steeds twee duels af van het uiteindelijk te behalen resultaat.

Twee jaar geleden was er vooral verbazing en trots en het aandienen van een nieuwe generatie nadat het Oranje-gevoel een flinke knauw had gekregen in 2006 (Portugal), 2004 (de wissel, slechte sfeer, kansloos eraf tegen Portugal) en 2002 (thuis voor de buis).


Niettemin staat een EK in geen verhouding tot een WK. En een overwinning op Brazilie is een absoluut unicum. Ik zal toch niet de enige zijn die constant naar de klok kijkt en flink aan het aftellen is richting morgen?

Nederland heeft op WK's een positieve balans tegen Brazilie; 4 gespeeld, 2 gewonnen, 1 gelijk, 1 verloren.

Hoe kom je daarbij, Luuk? Of zie je '98 als gelijkspel? En dan nog hadden we voor deze wedstrijd natuurlijk geen positieve balans.

Feest schreef:Niettemin staat een EK in geen verhouding tot een WK. En een overwinning op Brazilie is een absoluut unicum. Ik zal toch niet de enige zijn die constant naar de klok kijkt en flink aan het aftellen is richting morgen?

Ik heb je sowieso nog helemaal niet over de wedstrijd gehoord. Had je dit verwacht?

Ik ben drie dagen van de kaart geweest, Jesse. Ein-de-lijk gewonnen van die gasten. Nooit meer die schouderklopjes en dat gepraat over 'mooie wedstrijd', 'goed geprobeerd', 'van NL winnen we altijd'...



Maar nu een streep eronder en op naar Uruguay. De meest sympathieken der Zuid Amerikanen.

Feest schreef:De vergelijking met '88 gaat mank omdat dat een EK was met 8 ploegen, waarin NL de eerste wedstrijd op 12 juni speelde en de finale op de 25e. Binnen twee weken speelde men vijf wedstrijden, steeds om de drie dagen. Er was dus de voorbeschouweing, wedstrijddag, nabeschouwing en je zat alweer op de dag van de voorbeschouwening op de volgende wedstrijd van de komende dag.

Nu zijn 'we' drie weken onderweg en nog steeds twee duels af van het uiteindelijk te behalen resultaat.

Twee jaar geleden was er vooral verbazing en trots en het aandienen van een nieuwe generatie nadat het Oranje-gevoel een flinke knauw had gekregen in 2006 (Portugal), 2004 (de wissel, slechte sfeer, kansloos eraf tegen Portugal) en 2002 (thuis voor de buis).


Niettemin staat een EK in geen verhouding tot een WK. En een overwinning op Brazilie is een absoluut unicum. Ik zal toch niet de enige zijn die constant naar de klok kijkt en flink aan het aftellen is richting morgen?

Wat is er morgen?

Bij mij leeft het ook enorm. Binnen onze vriendengroep hebben we elkaar na NL-BRA iedere dag wel gebeld, gesms't of op een andere manier duidelijk gemaakt dat we godverdomme van de vijfvoudig wereldkampioen hebben gewonnen.

LucaS schreef:Nederland heeft op WK's een positieve balans tegen Brazilie; 4 gespeeld, 2 gewonnen, 1 gelijk, 1 verloren.

Ik reageerde op Feest. Nederlandse winst op Brazilie is adhv deze cijfers zeker geen unicum. 1998 reken ik idd als gelijkspel. Nederland is nog nooit kansloos geweest tegen Brazilie op een WK.

Nee, dat was het nou juist. Nooit kansloos, maar wel altijd eruit. In '74 leefde ik nog niet.

Je zou er eens van genieten he, Luuk?

Ik geniet er zeker van Feest, ik vind alleen dat veel Nederlanders, iig op AT, zich de laatste jaren zo opstellen als Belgen. Alles van ver is veel beter, zo lijkt het wel.

LucaS schreef:Nederland speelt nu negatief kutvoetbal.

Dat speelt zeker een rol. Nederland gaat pas helemaal los als Oranje voetballes geeft. Dat is nu eenmaal onze traditie.

Ander punt: Uruguay spreekt als tegenstander niet zo aan. Iedereen houdt zijn kruit droog voor de finale. Stel dat Nederland tegen Duitsland komt te spelen, dan gaat er pas wat gebeuren. In '88 was iedereen pas écht enthousiast na... de overwinning op de Duitsers.

Eerst de halve finale maar eens winnen.

We stonden ooit op een EK ook bijna tegen de Duitsers in de finale. Alleen nog even die Denen van het matje tikken....

Je geeft Uruguay een goede kans, Steef?

Feest schreef:We stonden ooit op een EK ook bijna tegen de Duitsers in de finale. Alleen nog even die Denen van het matje tikken....

Dat is idd een goede vergelijking. Een van de meest frustrerende Oranje-wedstrijden ooit. Misschien wel de meest frustrerende. Hoewel Nederland - Italie (2000) ook hoog scoort bij mij.

2006 tegen Portugal....

joey schreef:Je geeft Uruguay een goede kans, Steef?

Een ploeg met de wedstrijdinstelling en de kopkracht van Uruguay heeft altijd een kans.

Rishi schreef:2006 tegen Portugal....

Mwah....dat was een wedstrijd tegen een gelijkwaardige tegenstander die ook nooit in de tas zat. De finaleplaatsen in 1992 en 2000 waren al half binnen.