Old skool voetbalcultuuuurrrr

[bryan]

Heh, jij durft!

Nou dan, I raise you, sinds mijn geboorte zijn er 8 WKs geweest.

Nederland is bij drie van die WKs afwezig geweest.

Op twee van die WKs heeft Nederland mooi voetbal gespeeld en is daarna lullig uitgeschakeld (1994, 1998). Hoewel Brazilie niet onverdiend heeft verloren, maar goed. Strafschoppen zijn altijd grote pech, dat wel.

En op twee van die WKs heeft Nederland hatelijke afbraak voetbal gespeeld (2006, 2010) en is tot genoegen van velen uitgeschakeld. (In 2006 ging wat mij betreft de Italiaanse Andrea Pirlo met de schoonheidsprijs vandoor.)

Dus in mijn leven is het 25% van de de tijd waar, dat van die Nederlnadse schoonheidsprijs.

Het fundament voor de traditie, of het geloof in die traditie, ligt voor Nederland in de jaren 70. Zonder 1974, en in mindere mate 1978, blijft er inderdaad niet zo heel veel van over. Maar dat geldt ook wel voor Brazilie sinds 1970. Het is veel moeilijker geworden om mooi te voetballen, want teams spelen compacter en lopen de ruimtes sneller dicht.

Om zo'n publieke overtuiging in stand te houden, lijkt het me dat het voor een nationaal team genoeg is om die pakweg eens in de tien jaar te bevestigen; dus Oranje in 1988, in 1998 en dus niet in 2010 (maar een finaleplek is weer een ander verhaal). Nu speelde Nederland puur op resultaat en was, grappig genoeg, het krediet voor een jarenlange positieve bijdrage internationaal niet meer aanwezig.

Zou het kunnen dat dat krediet alleen aanwezig was in de hoofden van VI journalisten...

Kijk, die stereotypen waar joey het over had zijn makkelijk. Samba Brazilianen, effectieve Duiters, gluiperige Italianen, Spanjaarden die nooit winnen. Ik kom die stereotypen vooral tegen bij veel mensen die weinig weten over voetbal. Een echte kenner loopt er niet in mee.

[Monkey Tonk]

Heh, jij durft!

Nou dan, I raise you, sinds mijn geboorte zijn er 8 WKs geweest.

Nederland is bij drie van die WKs afwezig geweest.

Op twee van die WKs heeft Nederland mooi voetbal gespeeld en is daarna lullig uitgeschakeld (1994, 1998). Hoewel Brazilie niet onverdiend heeft verloren, maar goed. Strafschoppen zijn altijd grote pech, dat wel.

En op twee van die WKs heeft Nederland hatelijke afbraak voetbal gespeeld (2006, 2010) en is tot genoegen van velen uitgeschakeld. (In 2006 ging wat mij betreft de Italiaanse Andrea Pirlo met de schoonheidsprijs vandoor.)

Dus in mijn leven is het 25% van de de tijd waar, dat van die Nederlnadse schoonheidsprijs.

Het fundament voor de traditie, of het geloof in die traditie, ligt voor Nederland in de jaren 70. Zonder 1974, en in mindere mate 1978, blijft er inderdaad niet zo heel veel van over. Maar dat geldt ook wel voor Brazilie sinds 1970. Het is veel moeilijker geworden om mooi te voetballen, want teams spelen compacter en lopen de ruimtes sneller dicht.

Om zo'n publieke overtuiging in stand te houden, lijkt het me dat het voor een nationaal team genoeg is om die pakweg eens in de tien jaar te bevestigen; dus Oranje in 1988, in 1998 en dus niet in 2010 (maar een finaleplek is weer een ander verhaal). Nu speelde Nederland puur op resultaat en was, grappig genoeg, het krediet voor een jarenlange positieve bijdrage internationaal niet meer aanwezig.

Zou het kunnen dat dat krediet alleen aanwezig was in de hoofden van VI journalisten...

Kijk, die stereotypen waar joey het over had zijn makkelijk. Samba Brazilianen, effectieve Duiters, gluiperige Italianen, Spanjaarden die nooit winnen. Ik kom die stereotypen vooral tegen bij veel mensen die weinig weten over voetbal. Een echte kenner loopt er niet in mee.

Ieder land heeft een eigen speelstijl, en die verandert vreemd genoeg nauwelijks door de jaren. Het enige nationale team dat echt z'n stijl verandert heeft is Spanje. Van de rest weet je bij ieder toernooi vantevoren wat je, in grote lijnen, kunt verwachten. Dat vind ik een van de leukste elementen van zo'n groot toernooi. De varianten op het onderliggende vaste patroon. Af en toe is er een verassing, maar dat is een uitzondering.

[Jeroen126]

Brits-Mokums, klinkt goed! Maar dan qua stijl en mentaliteit Brits, en qua inhoud Mokums graag

Met afkijken moet je erg oppassen. De Engelse liedjes zijn bij een deel van de supporters aangeslagen, maar het komt gemaakt over (zelfs te lui om er een Nederlandse tekst bij te maken!) en het is dan ook niet verwonderlijk dat deze songs door 80% van de supporters nooit gezongen worden. Net zoals de Argentijnse kunstjes een grotendeels exclusieve Vak 410 aangelegenheid zijn en nooit massaal zullen aanslaan.

Dat vak 410 Ajax achterna reist moeten ze zelf weten en daar zul je mij zeker niet over horen. Ze zijn zo'n beetje de enigen die hun nek uitsteken en die Ajax steunen, dus ik zal ze daarom niet compleet afbranden. Maar de manier waarop deze jongens hun steun betuigen aan Ajax doet bij veel mensen de wenkbrauwen fronsen en staat een authentieke en florerende Ajax voetbalcultuur in de weg. Ik zeg niet dat we op klompen met een bos tulpen in de hand naar Ajax hoeven, maar iets Nederlandser en volwassener dan nu zou ik erg toejuichen.

Het merendeel van de melodieën komt uit de UK. De teksten die aanslaan zijn inderdaad vaak Nederlands, net als bij 410.
Wat betreft massaal aanslaan: ja, lekker makkelijk, er slaat bij Ajax publiek helemaal niets massaal aan. Alleen aan Jelelelele doet soms iedereen mee (afkomstig van 410), en aan het provinciale cha stoan als ge voor ajox zijt. Maar Ajaxsupporters en massaal zingen? Da's net als Sulejmani die structureel goed speelt: je weet dat het kan en het zou eigenlijk ook wel moeten, maar het gebeurt nu eenmaal niet zo gauw.

[bryan]

Ieder land heeft een eigen speelstijl, en die verandert vreemd genoeg nauwelijks door de jaren. Het enige nationale team dat echt z'n stijl verandert heeft is Spanje. Van de rest weet je bij ieder toernooi vantevoren wat je, in grote lijnen, kunt verwachten. Dat vind ik een van de leukste elementen van zo'n groot toernooi. De varianten op het onderliggende vaste patroon. Af en toe is er een verassing, maar dat is een uitzondering.

Je ziet wat je wilt zien. Duitsland in 1974 was prachtig, maar niemand in Nederland wil dat toegeven. Duitsland in 1990 was prut. Duitsland in 2010 was prachtig. Alle teams veranderen. Maar er zijn journalisten die graag aan de stereotypen volhouden. Italie scoorde in de halve finale tegen Duitsland in de laatste minuut van de extra tijd met iets van 5 a 6 aanvallers op het veld en nam grote aanvallende risico's en zette druk. Met een van de mooiste winnende doelpunten ooit in een WK semi-finale met de fantastische Pirlo aan de basis daarvan. Maar van Italie 2006 zullen die luie journaisten alleen Materazzi-Zidane onthouden. Mensen onthouden wat hun eigen vooroordelen onderbouwt en vergeten graag dingen die de vooroorlden verstoren. Dat is psychologie. Is ook een probleem bij Ajax, want mensen beginnen de bikkelharde verdediging van 1971-1973 te vergeten en onthouden alleen Cruijff. En daarom hebben we al jaren geen bikkelharde verdediging meer.

Nog een, iedereen weet dat Ierland kiest voor de lange bal, dat schijnt een gegeven te zijn. Maar in 2002 hadden we 58% balbezit tegen Duitsland. Ook tegen Spanje hadden we 55% balbezit. Maar niemand wilt dat zien natuurlijk. Dat gaat tegen de stereotypen van 1990 in.

Voetbal veranderd, dat is juist leuk. Het is neit altijd hoe het was toen we 15-25 jaar waren. Daarvoor niet, daarna ook niet. Leer het te waarderen. Ook jij, Ko.

[Thijs]

Het merendeel van de melodieën komt uit de UK. De teksten die aanslaan zijn inderdaad vaak Nederlands, net als bij 410.
Wat betreft massaal aanslaan: ja, lekker makkelijk, er slaat bij Ajax publiek helemaal niets massaal aan. Alleen aan Jelelelele doet soms iedereen mee (afkomstig van 410), en aan het provinciale cha stoan als ge voor ajox zijt. Maar Ajaxsupporters en massaal zingen? Da's net als Sulejmani die structureel goed speelt: je weet dat het kan en het zou eigenlijk ook wel moeten, maar het gebeurt nu eenmaal niet zo gauw.

De mooiste sfeermomenten van de laatste tijd waren eigenlijk de massale 'Dale's' als we voor stonden tegen een Europese grote club. (Marseille, Milan, Kiev, etc.) En het fluitconcert tegen Auxerre.

Als het hele stadion meedoet merk je pas echt dat het stadion een hele intimiderende sfeer kan hebben. Jammer dat het -inderdaad- zelden gebeurt, maar ook logisch. Je kunt niet verwachten dat het hele stadion los gaat als we op zondagmiddag 13.15u achterstaan tegen ADO.

[Jeroen126]

Ja maar Dale, dat past niet bij onze supporterscultuur .

Sowieso is het bij een club met zo'n grote aanhang lastig om de vinger te leggen op wat nou echt onze cultuur is. Ik vind een Amsterdamse uitstraling en waardigheid belangrijk, maar voor Pietje naast me is winnen alles en de scheidsrechter altijd tegen ons (en dus een kakkerlak en dat zullen we govvedomme zingen ook!). Barend van 421 komt eigenlijk nooit in Amsterdam, dat regionale gedoe vind hij een beetje kinderachtig en Ajax-onwaardig. Hans van 410 vind het vooral belangrijk dat we 90 minuten zingen en springen. Frederik van 122 wil vooral aanvallend spel zien. Pieter met de clubcard kijkt op het Rembrandtplein alsof hij water ziet branden als een medesupporter 'Hee Amsterdam' inzet, maar kent het 410-repertoire als zijn achterzak. Babette zit gewoon lekker met haar man op 412, voor haar is het belangrijkste het uitje en de gezelligheid. Arend van 428 is dat gezever over mooi voetbal zat en wil gewoon winnen, koste wat het kost.

Natuurlijk hebben we gebruiken en waardes, maar je moet dat eigenlijk niet te veel overdrijven. Bij Scunthorpe United, daar hebben ze een echte, autonome supporterscultuur ja. Maar goed, die zijn allemaal bevriend of familie.

[Thijs]

Sowieso is het bij een club met zo'n grote aanhang lastig om de vinger te leggen op wat nou echt onze cultuur is. Ik vind een Amsterdamse uitstraling en waardigheid belangrijk, maar voor Pietje naast me is winnen alles en de scheidsrechter altijd tegen ons (en dus een kakkerlak en dat zullen we govvedomme zingen ook!). Barend van 421 komt eigenlijk nooit in Amsterdam, dat regionale gedoe vind hij een beetje kinderachtig en Ajax-onwaardig. Hans van 410 vind het vooral belangrijk dat we 90 minuten zingen en springen. Frederik van 122 wil vooral aanvallend spel zien. Pieter met de clubcard kijkt op het Rembrandtplein alsof hij water ziet branden als een medesupporter 'Hee Amsterdam' inzet, maar kent het 410-repertoire als zijn achterzak. Babette zit gewoon lekker met haar man op 412, voor haar is het belangrijkste het uitje en de gezelligheid. Arend van 428 is dat gezever over mooi voetbal zat en wil gewoon winnen, koste wat het kost.

Dat heb je wel mooi gezegd ja.

Ik denk wel dat je de Ajax-supporterscultuur in het algemeen nog wel redelijk kunt samenvatten, en dan bedoel ik vooral de supporterscultuur tussen de clubs onderling.

Het Ajax-publiek laat het wat eerder afweten als het voetbal kut is, bij een normale competitiewedstrijd komt 10-15% van de seizoenkaarthouders standaard gewoon niet opdagen en alleen winst is niet goed genoeg. Als er gescoord wordt uit een pingel blijft de helft van het stadion gewoon zitten, daar wil niet iedereen voor juichen. Uiteindelijk wel een vrij moeilijk publiek om voor je te winnen, al is de sfeer dankzij 410 de laatste jaren echt verbeterd.
Het Feyenoord-publiek gaat er vooral prat op dat ze er altijd staan, ook in goede tijden. Ze geloven eerder in hun eigen mythe, vooral omdat 'Het Legioen' zo'n beetje het enige is wat Feyenoord nog groot maakt. Het zingen is er massaler, maar ze zijn ook sneller tevreden. Een gelijkmaker in de laatste minuut tegen Heerenveen laat de Kuip ontploffen, in de Arena krijg je eerder wat cynisch gejuich van 'nou jippie, sukkels'.
Het PSV-publiek is daarentegen gemiddeld weer veel ouder, die kopen braaf een seizoenkaart, hangen de speelkalender op de plee en komen massaal braaf opdagen tijdens de thuiswedstrijden in de competitie. Uitwedstrijden wordt er amper meegereisd, en tijdens Europese duels heeft niemand zin om uit de huiskamer te komen. Minder betrokken theaterpubliek.

Dan heb je inderdaad binnen de Ajax-supporters veel verschillen. De oudere garde op Zuid die zich alleen roert tijdens avondwedstrijden en voor de rest vooral het weekend met elkaar staat te bespreken, het jongere vak410 dat non stop bezig is met schreeuwen/springen, Zuid tweede ring dat alleen de geest krijgt als de wedstrijd daarom vraagt en zo heeft elk vak, maar ook elke supporter, zijn eigen identiteit.

Wat ik zelf belangrijk vind, en ik denk dat ik daarin mee ga met Jeroen, is dat we ons in het algemeen wel moeten blijven onderscheiden. Dus geen wisselspelers van onbeduidende provincieclubjes uitfluiten, daar moeten we boven staan! "Ze krijgen voetballes" zingen als we onterecht met 1-0 voorstaan. "Ajax-publiek!" naar de supporters van de tegenpartij roepen als ze voor het laatste fluitsignaal naar huis gaan, dat vind ik mooi. En dus niet (zoals met uitwedstrijden) je richten op één of andere malloot in een ander vak, of de keeper van Excelsior belachelijk maken, of Oh Pizza roepen naar Verhoeven. (Wat trouwens nog erger was in 2008-2009, toen we achterstonden tegen FC Volendam in de Arena en het hele stadion Ohhhh Pizza schreeuwde toen Verhoeven uittrapte. Je staat achter tegen een fucking vissersclubje en dan ga je hun keeper uitlachen. Hij had toen nog gewoon de 0 gehouden, in tegenstelling tot onze afgetrainde topkeeper...Echt, dan zit ik gewoon van afgrijzen een hap uit m'n hand te nemen...)

[Jeroen126]

Ja, ik geloof dat onze kijk op wat 'echt Ajax' is, ongeveer dezelfde is. Maar is het daarom ook echt Ajax? Ik kan wel allemaal hele mooie ideeën over de club en de supporters hebben en met mijn vrienden altijd op een authentieke, Mokumse manier lol trappen, maar ondertussen staat 75% tegen Veendam gewoon te fluiten hoor. En is "oooh... POEPSEX!" echt een wereldgeintje als de "vijandige" keeper een uittrap neemt.

Dat gezegd hebbende, en nu gedraag ik me even net zoals Giacomo: Thijs, jongen, waren er maar meer supporters zo fantastisch als wij

[bryan]

Ja, de Arena heeft echt een prachtige sfeer en kan intimiderend zijn, zeker met de dak dicht. Het ligt aan de supporters om er wat van te maken natuurlijk.

[Thijs]

Wat dat betreft hoop ik dat het morgen weer een gekkenhuis wordt. Natuurlijk zijn de spelers van Madrid wel het een en ander gewend, dus daar hoeven we het niet voor te doen, maar deze wedstrijden worden zelden gespeeld hier en daarom reden temeer om gewoon lekker los te gaan.

Er is werkelijk niks mooiers dan een Arena totaal zien te ontploffen na een doelpunt. Zo hard dat je de tribune een paar centimeter voelt meegeven, fantastisch. Ik weet dat het dromen is en nergens op slaat, maar verdomme, de winnende goal in de slotfase tegen Madrid....En dat dan iedereen in het stadion blijft om 'dit is mijn club' te zingen, sjaaltjes in de lucht, net als na Ajax - Fiorentina.

Dan heb ik tenminste weer een mooi youtube-filmpje waar ik 200 keer met kippenvel naar kan kijken als we daarna weer 5 boutwedstrijden op de mat leggen.

[Jeroen126]

Haha, dat filmpje kijk ik bijna elke week nog. En elke keer weer dat kippenvel ja. Ik merk dat ik, als ik voetbal op TV kijk, na een goal altijd naar het publiek zit te loeren. Het mooiste zijn dan de uitvakken. Dit weekend nog genoten van het Tottenham vak na die goal van Raffie.

[Feest]

Ik vond het maar een naargeestige sfeer in de ArenA zaterdag. Brrrr. En - uiteraard bij Ajax - werd ik weer compleet belabberd behandeld. Ze leren het nooit.

[Thijs]

Haha, dat filmpje kijk ik bijna elke week nog. En elke keer weer dat kippenvel ja. Ik merk dat ik, als ik voetbal op TV kijk, na een goal altijd naar het publiek zit te loeren. Het mooiste zijn dan de uitvakken. Dit weekend nog genoten van het Tottenham vak na die goal van Raffie.

Haha, alsof ik mezelf hoor praten. Was ook blij toen ik de samenvatting zag dat inderdaad alle goals aan die kant vielen ja. Mên wat moet je uit je plaat gaan als je zo bij je aartsrivaal wint, dan heb je echt een werelddag. (Wat dat betreft is het eeuwig zonde dat er geen uitvak was in De Kuip in 2005...Dat moet echt één groot orgasme geweest zijn)

@Feest: de sfeer zaterdag was inderdaad klote, je merkt het direct als er geen uitpubliek is. Hopelijk neemt Twente op de slotdag veel publiek mee en gaat het dan ergens om, want dat dreigt de enige kans op een wedstrijd te worden met een fatsoenlijk uitpubliek.

[El Clavo]

Ik vond het maar een naargeestige sfeer in de ArenA zaterdag. Brrrr. En - uiteraard bij Ajax - werd ik weer compleet belabberd behandeld. Ze leren het nooit.

Juist wel. Ze weten inmiddels dat je een kakkie bent en je eigenlijk uberhaupt niet naar binnen mag.

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Ik vond het maar een naargeestige sfeer in de ArenA zaterdag. Brrrr. En - uiteraard bij Ajax - werd ik weer compleet belabberd behandeld. Ze leren het nooit.

Had ik ook al gemeld in het wedstrijdtopic. Waardeloos gewoon. Zelfs in de tweede helft, toen Ajax de weg een kwartier lang echt even kwijt was, gebeurt er gewoon niks. Er leek zo'n defaitistische sfeer te hangen, van:"kut, we gaan weer verliezen". We hebben het een tijdje beter gehad, de eerste seizoenshelft onder Van Basten. Toen was het voetbal ook waardeloos, maar werd wel (door een groot deel van) de stadionbezoekers "Jalalalalalalaaaaaa, AJAX AMSTERDAAAAAM!!!" gezongen. Het voélt dan gewoon beter. Ik hoop op beterschap tegen die Madrilenen.

[LucaS]

Dat zal wel lukken, want dan zitten er weer veel dagjesmensen, dan hangt er altijd een veel betere sfeer.

[Feest]

En weer zitten scouts van Liverpool, Inter, Juve, Barca, Villarreal, Man City en noem ze maar op nog steeds te wachten op een fax terug over de wedstrijd van morgen uit Amsterdam. Wat een rampzalig slechte organisatie daar. Ongelooflijk.

[Khraa]

Koop gewoon eens een kaartje. Stelletje krenterige aasgieren.

[Monkey Tonk]

Ieder land heeft een eigen speelstijl, en die verandert vreemd genoeg nauwelijks door de jaren. Het enige nationale team dat echt z'n stijl verandert heeft is Spanje. Van de rest weet je bij ieder toernooi vantevoren wat je, in grote lijnen, kunt verwachten. Dat vind ik een van de leukste elementen van zo'n groot toernooi. De varianten op het onderliggende vaste patroon. Af en toe is er een verassing, maar dat is een uitzondering.

Je ziet wat je wilt zien. Duitsland in 1974 was prachtig, maar niemand in Nederland wil dat toegeven. Duitsland in 1990 was prut. Duitsland in 2010 was prachtig. Alle teams veranderen. Maar er zijn journalisten die graag aan de stereotypen volhouden. Italie scoorde in de halve finale tegen Duitsland in de laatste minuut van de extra tijd met iets van 5 a 6 aanvallers op het veld en nam grote aanvallende risico's en zette druk. Met een van de mooiste winnende doelpunten ooit in een WK semi-finale met de fantastische Pirlo aan de basis daarvan. Maar van Italie 2006 zullen die luie journaisten alleen Materazzi-Zidane onthouden. Mensen onthouden wat hun eigen vooroordelen onderbouwt en vergeten graag dingen die de vooroorlden verstoren. Dat is psychologie. Is ook een probleem bij Ajax, want mensen beginnen de bikkelharde verdediging van 1971-1973 te vergeten en onthouden alleen Cruijff. En daarom hebben we al jaren geen bikkelharde verdediging meer.

Je kunt er altijd een wedstrijd of moment uitlichten, maar het gaat bij mij om de voorspelbare waarde. En die bestaat op een WK, op basis van cultuur en traditie, zeker. Zo was ik geen moment verrast dat Italie in de eerste ronde niet van Nieuw Zeeland kon winnen. Dat weet je. Italie heeft een tijdje nodig om warm te draaien. Altijd rommelig in de eerste ronde. Groeien in het toernooi.

Engeland. Vaste prik dat ze vooraf in hun media de hemel in worden geschreven. De laatste keer zag iedereen wereldsterren. Ik zag, vantevoren, een team zonder spelconcept. Dan heb je niks aan sterren. En de Engelsen zich maar afvragen waarom het weer nergens op uitdraaide.

Duitsland. Altijd een prima toernooiploeg. Degelijk. Basistaken altijd in orde. Dit keer zat er inderdaad een aanvallend schepje bovenop. Een extra waarde. Is de Duitse stijl daarmee verandert? Ik verwacht van niet. Het fundament zal hetzelfde blijven.

Brazilie. Bekend verhaal.

Argentinie. Een persoonlijke favoriet. Prima techniek en korte snelle combinaties, veelal door het midden. Slechte coaching koste ze in 2010.

USA. Vechtvoetbal. Geen meter techniek, maar geven nooit op.

Zo kun je voor ieder land een basis-idee vaststellen. Bovenop dat fundament heb je dan al of niet extra kwaliteit die van toernooi tot toernooi verschilt. Er zijn echt nauwelijks verrassingen op een EK of WK. Ik 'bewijs' dat zelf al jaren door power rankings op te stellen, en op basis daarvan in te zetten. Zo'n groot toernooi is zeer makkelijk om wat aan te verdienen. Het boek Soccernomics is wat dit (culturele) onderwerp betreft wel interessant.

[martijn401]

90 minuten in blote borst? Geef mij maar de Engelse stiltes

We dronken een grote pils en daarna nog één. In The Green, vlakbij het stadion van Queens Park Rangers in West-Londen, op de hoek van Uxbridge Road. Verschaald bier en Engels voetbal: soms is het leven, in al zijn eenvoud, oneindig mooi.
Daarom bestelden we vlug nog vijf pils. Over de charme van voetbal in Groot-Brittannië is al veel geschreven. Het is authentiek zeggen ze - en puur. Tegenwoordig moet je vooral in de lagere divisies zijn, want de Premier League is van plastic en klatergoud. Juist daaronder, bij Luton Town of Stockport County, ruikt het voetbal nog zoals het hoort. Naar rottend beton en mannenzweet.

Het is een hardnekkig misverstand dat het publiek in Engelse stadions negentig minuten lang tekeer gaat. Dat doet het niet namelijk. Nooit. Het zijn juist de stiltes die het hem doen, van mensen die massaal hun adem inhouden - om het daarna hartstochtelijk uit te brullen. Woeste golven van geluid zijn het, op Loftus Road of op Griffin Park. Meedeinend op het ritme van de wedstrijd.

Wie het bedacht heeft weet ik niet, maar in Nederland is de laatste jaren het idee ontstaan dat supporters een hele wedstrijd lang horen te zingen. Met een trommel liefst, van begin tot einde. Monotoon en onophoudelijk, als een soort zangkoor. Stilvallen is verboden. Bij FC Twente doen ze het ongeveer zo - en bij Ajax ook, in VAK410. Het is een poging tot de Argentijnse stijl, met hier en daar wat Duitse en Italiaanse invloeden. Je hebt er een paar dirigenten voor nodig die de toon zetten. En vlagvertoon. Bij sommige clubs starten ze zelfs een bandje met muziek, na een doelpunt. De bedoeling is dan dat iedereen mee gaat zingen. Ik ga het hier niet afkraken, dat zou te cynisch zijn. Ik vind het er persoonlijk wat gekunsteld uitzien, witbleke jongens in hun blote bast die net doen alsof ze Argentijntjes zijn, maar alles is beter dan die doodstille Arena van vroeger. En met de sfeer bij FC Twente is, laat dat gezegd zijn, weinig mis.

Maar toch. Niet zo lang geleden was ik bij Schalke 04, niet de minste club als het om hartstocht en clubtrouw gaat. Een prachtig legioen in Königsblau is het, maar wel een publiek dat zich volledig laat regisseren. IJshockeytunes uit de boxen. Mannen met vlaggen die op vaste momenten beginnen te zwaaien, keurig verdeeld langs de tribunes, op precies vijfentwintig meter van elkaar. En van die schijtlollige mascottes.

Geregisseerde voetbalbeleving, ik heb er niets mee. We zijn bang geworden voor stiltes, lijkt het wel. Het moet en het zal gezellig zijn.

Eén of andere marketingmeneer van PSV overwoog pas doodserieus om bij een vrije trap voortaan orgelmuziek uit de speakers te laten schallen, om de spanning op te voeren. En afgelopen week nog was de 'manager operations' van NEC op de televisie, die vertelde hoe hij 'de wedstrijdbeleving in de Goffert tot het hoogste level wilde optimaliseren'. Heel gek, maar mijn nekharen gingen er van overeind staan. Spontaan gebeurde dat. (SJOERD MOSSOU)
23/11/10 10u28

ad.nl

[Kowalczyk]

Helemaal raak, Sjoerd. Zo is het.

K.

[Jeroen126]

Ja, mooi en treffend verwoord.

[bryan]

Je kunt er altijd een wedstrijd of moment uitlichten, maar het gaat bij mij om de voorspelbare waarde.

Nee, ik noem Italie 1982 geen "wedstrijd" of "moment" of Nederland in 2006/2010 ook niet. Dat zijn teams die fundamenteel anders spelen die ze zouden spelen volgens de stereotypen, gedurend een hele toernooi.

Wat jij doet is een paar voorbeelden noemen en zeggen dat het dus altijd zo is.

Terwijl het toch duidelijk niet altijd zo is. Ik bedoel, de VS op het WK van 2002, dat was niet alleen vechtlust, dat was een verdomd goed team met een redelijke dosis techniek.

[peter]

Ik vind Duitsland al jaren verdomd attractrief voetbal spelen. Als ze een Oranje shirt aan zouden trekken dan zou het 'de typische Hollandse school' zijn.

[Monkey Tonk]

De meningen verschillen. Zolang die van mij bij ieder toernooi moeiteloos in winst wordt omgezet, verander ik 'm niet. 'Put your money where your mouth is'; zo makkelijk (of lullig) is het dan wel weer. Zolang Italie geen totaalvoetbal gaat spelen voel ik me vrij veilig. Natuurlijk spelen teams niet precies hetzelfde, jaar in jaar uit. Maar het fundament waarop gebouwd wordt is vrij constant. Wat je daarop bouwt, de meerwaarde, kan een verschil maken. Dat is dan ook het enige dat ik probeer te wegen. Het onderliggende team- en voetbalconcept zelf hoef je niet opnieuw uit te vinden.

Soms kan een onderliggend concept veranderen. Maar dat is een uitzondering. Spanje is een voorbeeld. Via Barcelona gestolen uit de Nederlandse school. Duitsland begint ernaar te hellen, maar ik wil het eerst nog afwachten. De Duitse degelijkheid zit diep. Beckenbauer riep een jaar of vijftien geleden om betere techniek, en het lijkt zowaar vruchten af te werpen. Maar Hollands wil ik het niet noemen. Het is recht-toe, recht-aan voetbal, zonder veel creativiteit, en met veel efficientie. De passing was zeer afgemeten, maar het verbaasde me op het WK dat een land als Argentinie zo in het countermes liep. Gewoon dom hoe die met z'n allen voor de bal gingen lopen. Dat leek me dus niet representatief voor de sterkte van Duitsland (of de zwakte van Argentinie). Argentinie werd tactisch op zeer eenvoudige manier afgetroeft. Het publiek ziet de score en prijst Duitsland de hemel in. Te vroeg, naar later bleek.

Het gaat mij overigens om de inschattingen, van wedstrijd tot wedstrijd, tijdens een toernooi. Niet om achterafgepraat. Hindsight is always 20/20.