Het gaat erom dat de man uberhaupt niets te zeggen zou moeten hebben.
Hij krijgt continu de kans om daadwerkelijk leiding te gaan geven. Dat wil hij vervolgens nooit (wat zijn goed recht is). Maar hij heeft vindt het dan evengoed zijn godgegeven recht om vanuit Barcelona continu in troebel water te vissen, zijn bevriende, corrupte media in te schakelen en te bepalen wie wel en niet een functie zou mogen bekleden (consequent proteges, altijd loyaliteit first en kwaliteit second of third). Dat is op zich al hoogst irritant, maar de bijbehorende intimidatiepraktijken lenen zich voor nog ergere kwalificaties.