Leven van dag tot dag

[999]

Gerard van der Lem ziet wel waar de woestijnwind in Doebai hem brengt

Leven van dag tot dag

DOEBAI, donderdag

Terwijl voorzitter John Jaakke zich in een schemerig hoekje van het stadion geërgerd afvroeg waarom niemand van de organisatie omkeek naar de zware delegatie van Ajax, meldde Gerard van der Lem zich zonder toegangskaart bij de poort. „Ah”, dacht een buigende lakei, „daar hebben we de grote coach, mister Gerard.” Er werd met de handen geklapt en de Amsterdammer kreeg direct een vrijgeleide. De doodgewone man die alleen even het duel van zijn oude werkgever tegen Internazionale wilde zien, werd zonder dralen op het ereterras geplant en als een sjeik gefêteerd.

Hij heeft het niet zo gewild, maar in Doebai is Gerard van der Lem groter dan Ajax. Dit seizoen werkt hij als hoofdtrainer bij AlSharjah. Hij nam Co Jager, al heel lang zijn trouwe assistent, mee. Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Inter vond er een kleine reünie plaats langs de lijn. Vooral John Heitinga, Klaas-Jan Huntelaar en Hedwiges Maduro en enkele begeleiders vielen Van der Lem in de armen. „Ajax is en blijft toch mijn club.”

Ingetogen geniet hij van het succes in Doebai. Zijn ploeg bezette eerder al de tweede plaats en staat thans vierde in de hoogste afdeling. Voor een club die met een modaal bestedingspatroon een uitzondering mag worden genoemd tussen de rijken, is dat een prima prestatie. Onlangs bereikte Al-Sharjah tevens de halve finale van het bekertoernooi. Dat zijn de momenten waarop Van der Lem de kleedkamer verlaat en rustig in de dugout van een verlaten stadion zijn sigaartje rookt. Binnen wordt het succes gevierd door de sjeik en zijn broers, zonen, neven en wie allemaal nog komt aanhollen.

Van der Lem is de enige die de prins bij zijn voornaam noemt. „Dat is een jongen van 24. Komt net uit Engeland, waar hij zijn studie heeft afgerond.” Klaar om toe te treden tot het rijk der allerrijksten. Weinigen durven hem in de ogen te kijken. Van der Lem slaat hem joviaal op de schouders.

Niettemin blijven de mogelijkheden bij Al-Sharjah beperkt. „In de zomer hebben de topclubs zich flink versterkt. Ze pompen er veel geld in, kopen buitenlanders die echt het verschil kunnen maken. Daarbij vergeleken zijn wij een beetje passief. De salarissen liggen hier aanzienlijk lager. Dit is een modaal cluppie.”

Maar het voetbal springt in het oog. „We doen het goed. De bal gaat snel rond, we hebben buitenspelers en kunnen variëren zonder veel te veranderen. Eigenlijk ontbreekt alleen de finishing touch nog. Maar in het algemeen is het niveau in de Emiraten groeiende. Onder aanvoering van de buitenlandse voetballers worden de lokale spelers ook steeds sterker, vooral in fysiek opzicht.”

Vanwege de relatief bescheiden middelen worden de prestaties van AlSharjah, dat vorige week pas de eerste nederlaag leed, extra luid bejubeld. „Ze willen dat ik blijf en dat is in deze fase van het seizoen geen gebruikelijk verzoek. Acht van de twaalf trainers in deze competitie zijn al ontslagen.”

Geen trainer tekent in de Verenigde Arabische Emiraten meerjarige contracten. Ook Van der Lem niet. Zijn geest is onafhankelijk en hij ziet wel waar de woestijnwind hem brengt. Dat heeft hij al geleerd in Doebai. De competitieleider van de KNVB zou er krankzinnig worden. „Op de gekste momenten veranderen ze alles. Dan is er opeens een toernooi in Ghana waar de nationale ploeg moet opdraven van de prins. Na de eerste wedstrijd lag de competitie vijf weken stil. Eind oktober speelden we eindelijk weer en meteen gebeurde er weer drie weken niets. Ik zei al tegen Co: als wij nu de kerst niet meer halen, weet ik het niet meer.”

De T.