PSV

[Andriy Demchenko]

AR vraagt ‘wat as het misgaat?’.

Dat is het probleem van menig voetbalclub. Er wordt ‘leiding gegeven’ dmv ‘alles op rood’ en dan hopen dat het balletje een keer goed valt. En gebeurt het niet dan komt er misschien wel weer een andere geldschieter, of belastinggeld of wat dan ook. Wat is het ergste wat een bestuurder kan overkomen? Dat ie op zoek moet naar een andere club. Een beetje als een politicus, je hoeft eigenlijk geen verantwoording af te leggen.

Het is roulette waarbij het lijkt dat PSV nu voor groen kiest.

Gedeeltelijk. Het herfinancieren van die hypotheek tegen een lagere rente is wel degelijke een slimme move. Het bewegen op de transfermarkt is koffiedik kijken nauurlijk

[999]

De spelers die tot twee keer in de corona tijd een " substantieel bedrag " hebben ingeleverd aan salaris zullen dit natuurlijk ook met belangstelling lezen ...

Zowiezo miste Psv

Door de wedstrijden in lege stadions is de club 20 tot 25 miljoen euro aan inkomsten misgelopen.

[Jöhnk]

Het is misschien gokken, maar wel gokken met andermans geld. Mislukt het? Geld dat er niet is kun je ook niet terugbetalen.

Feyenoord zou een moord doen voor een dergelijke kapitaalinjectie. Waarom kan dit wel bij PSV? Ik ben benieuwd hoe anderen dit zien.

[wimpey]

F. heeft geen consortium?

Jij schreef het al: de ‘regio’ heeft recht op een club die die verwaande lui uit Duivendrecht het vuur aan de schenen legt. Dat sentiment leeft daar erg sterk.

Misschien is er in Rotterdam minder animo om het in groepsverband te doen. En is er niet 1 mecenas bereid om er in z’n uppie heel veel miljoenen in te pompen. Eredivisie is voor buitenlandse investeerders niet echt heel interessant. En F. lijkt me ook (nog) niet toe aan een Red Bull ofzo.

[Yopii]

Feyenoord zit met het probleem van het stadion. Alles is daardoor onzeker. F. is sowieso een enorm onoverzichtelijke, door emoties geregeerde club. De kans dat je het geld dat je erin stopt (lening of niet) kwijt bent, is levensgroot.

Met vijftig miljoen komt F. er natuurlijk niet.

Bij PSV worden de lasten gedeeld door supporters die het geld best kunnen missen. In ruil daarvoor zitten ze op de eerste rang. Dan bén je iemand in Eindhoven. Een supporter kan daar dus aanzien kopen. Ik vraag me af of dat bij F. zou lukken, want daar knokken ze elkaar de tent uit.

Overigens, het is wel gokken met andermans geld, maar zolang PSV bestaat, zal dat geld terugbetaald moeten worden.

[LucaS]

Overigens, als we uitgelachen zijn. Op zich vind ik het wel een goede ontwikkeling als onze nationale concurrenten zich proberen te versterken. Al zou een wat meer realistische presentatie ze volgens mij wel helpen.

Ajax heeft immers baat bij sterke concurrenten omdat de competitie interessant moet blijven voor spelers. Stel dat we de huidige voorsprong voortaan al bij de winterstop bij elkaar zouden hebben gespeeld. Dan lijkt dat indrukwekkend maar ondertussen loop je wel het risico dat het voor spelers minder aantrekkelijk zou worden. Nu is het zo dat Ajax meestal de concurrentie niet nodig heeft om het spannend te houden maar als ze een poging doen moet dat toch op enige waardering kunnen rekenen.

Een eenmalige injectie brengt ze niet echt dichterbij. Wat spelers, wat gebouwen en het is op, en het verschil in begroting blijft

[GangstaRiB]

F. heeft geen consortium?

Jij schreef het al: de ‘regio’ heeft recht op een club die die verwaande lui uit Duivendrecht het vuur aan de schenen legt. Dat sentiment leeft daar erg sterk.

Misschien is er in Rotterdam minder animo om het in groepsverband te doen. En is er niet 1 mecenas bereid om er in z’n uppie heel veel miljoenen in te pompen. Eredivisie is voor buitenlandse investeerders niet echt heel interessant. En F. lijkt me ook (nog) niet toe aan een Red Bull ofzo.

Feyenoord heeft bovenal absoluut geen professionele organisatie. Wie wil daar nou in stappen? Slecht imago door hun supporters.

[Yopii]

Als ze hun zaken daar echt op orde zouden krijgen, stonden de geldschieters in de rij. F. heeft een veel groter potentieel dan PSV.

Beide clubs moeten wel zien op te klimmen op de coëfficiënten ranglijst. Dat is een serieus probleem.

[peter]

Skiete Willy is overleden. 74 jaar oud. Hij bleek al langere tijd ziek.

[Andriy Demchenko]

Skiete Willy is overleden. 74 jaar oud. Hij bleek al langere tijd ziek.

Ja, kun je veel van zeggen maar dat was voor hun toch wel een van de clubiconen samen met Coen Dillen. Misschien wel een van de meest iconische PSV'ers als je er zo naar kijkt.

[999]

Skiete Willy is overleden. 74 jaar oud. Hij bleek al langere tijd ziek.

Had alzheimer ..

[Zuidema]

Tjonge. Daar schrik ik toch wel van. Alzheimer lees ik. Triest.

Poeh, wat heb ik Willy midden jaren 70 vaak verwenst.Tezamen met Ralf Edström, die andere Psv-klasbak. Toen Psv de hegemonie van het Westen doorbrak en de enige echte voetbalrivaal van Ajax werd. Vooral die 6-2 afstraffing in 1975 hakte er toen flink in bij mij. Wat een vreselijke avond was dat. De provincie stootte toen definitief de arrogante hoofdstad van de voetbaltroon.

Willy een Icoon? Oh jaaaa. Zeker weten. Pffff...Alleen die statistieken al.

[zeux]

Portret in VI in 2016:

Loopbaan 'Mister PSV' Van der Kuijlen vol pieken en dalen
6 dec. 201612.00 uur

Door Tim Vos

Mister PSV, topscorer aller tijden van de Eredivisie, Skiete Willy. Het zijn drie titels die onlosmakelijk verbonden zijn met Willy van der Kuijlen, die deze dinsdag zijn zeventigste verjaardag viert.
Drie landstitels, twee KNVB-bekers, één UEFA Cup en 308 doelpunten in de Eredivisie. Het is de oogst van Van der Kuijlen tijdens zijn zeventienjarige profloopbaan voor PSV, waar hij tussen 1964 en 1981 alleen al 528 competitiewedstrijden speelde. Vooral met de ruim driehonderd doelpunten wordt de jarige Helmonder steevast in één adem genoemd. Want geen enkele speler maakte ooit meer goals in de hoogste afdeling van het betaalde voetbal dan Skiete Willy, die, niet te vergeten, in het laatste seizoen van zijn carrière ook nog drie keer scoorde voor MVV.
308 keer scoren in achttien seizoenen, het is alleen gegeven aan de allergrootsten. Toch was Van der Kuijlen in het Philips Stadion lang niet altijd onomstreden. Zijn carrière kende hogen pieken, maar ook diepe dalen. Met als grootste teleurstelling dat zijn interlandloopbaan nooit echt van de grond kwam in de schaduw van de gouden Ajax- en Feyenoord-generaties, die in het begin van de jaren zeventig de mondiale voetbalvelden domineerden.

Zo speelde Van der Kuijlen nooit mee op een groot toernooi met Oranje. Tegen de tijd dat Nederland op het WK 1974 voor het eerst sinds 36 jaar weer acte de présence gaf op een mondiale eindronde, was Johan Cruijff zijn tegenhanger uit Eindhoven al lang en breed gepasseerd in de hiërarchie. De selectie van bondscoach Rinus Michels, die met Oranje tot de finale reikte, bestond vooral uit spelers van Ajax en Feyenoord. Alleen René en Willy van de Kerkhof en Pleun Strik gingen namens PSV mee naar West-Duitsland.
En dat terwijl Van der Kuijlen in het seizoen 1973/74 het scoren juist weer had opgepakt. De komst van trainer Kees Rijvers en de Zweedse aanvaller Ralf Edström hadden voor een impuls van de in het slop geraakte loopbaan van Van der Kuijlen gezorgd. De verlegen en vaak als mentaal kwetsbaar bestempelde Brabander waande zich onder Rijvers weer in een warm bad, nadat het trainen en het spelen hem onder de vaak keiharde Duitse trainer Kurt Linder steeds meer was gaan tegenstaan.
Onder Linder kende Van der Kuijlen in 1969/70 nog een van de beste jaargangen van zijn loopbaan, omdat hij – na vijf seizoenen als diepe spits te hebben gespeeld – een linie naar achteren werd geschoven. Als schaduwspits scoorde Van der Kuijlen liefst 26 keer in de Eredivisie, waardoor hij voor het eerst in zijn loopbaan alleen topscorer van de Eredivisie werd. In 1965/66 had hij titel nog moeten delen met Feyenoord-aanvaller Piet Kruiver.

In het seizoen '73/74, toen Van der Kuijlen zijn vorm van vier jaar eerder weer benaderde onder de begripvolle Rijvers, die van begin af aan een band opbouwde met de man die zowel met zijn rechter- als zijn linkerbeen verwoestend kon uithalen, speelde hij voor het eerst in vier jaar weer mee met het Nederlands elftal. In een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Italië speelde Van der Kuijlen van begin tot eind mee. Nadien zou hij echter nog slechts acht keer in actie komen voor Oranje, voor het laatst op 12 oktober 1977 tegen Noord-Ierland.
En dat terwijl Van der Kuijlen in die periode de beste jaren van zijn loopbaan kende. Niet alleen scoorde hij dankzij de afleidingsmanoeuvres van Edström in de spits aan de lopende band (106 goals van 1973/74 tot 1976/77), ook won hij voor het eerst in zijn carrière een prijs met PSV. De winst van de KNVB-beker in 1974 ten koste van NAC (6-0, Van der Kuijlen scoorde twee keer) markeerde de start van de eerste echte succesperiode in de historie van de club uit Eindhoven, die in de vier daaropvolgende seizoenen drie keer landskampioen werd, nog een keer de beker won en in 1978 bovendien de eerste Europese prijs ooit pakte door Bastia over twee duels te verslaan in de finale van de UEFA Cup, mede dankzij een treffer van Van der Kuijlen.

Na het succesjaar van '78, waarin PSV ook nog de zevende landstitel in het bestaan won, ging het met de carrière van Van der Kuijlen langzaam maar zeker bergafwaarts. De doelpuntmaker pur sang, geboren op 6 december 1946, was de dertig inmiddels al gepasseerd en vond het net steeds moeilijker. Van der Kuijlen was ondanks zijn bescheiden karakter inmiddels wel aanvoerder van PSV, maar – wellicht typerend voor zijn loopbaan - deed het succes van het Nederlands elftal in 1978 hem de das om.
Oranje reikte in de zomer na de UEFA Cup-winst voor de tweede keer op rij tot de finale van het WK, waarin ditmaal gastland Argentinië te sterk was, en bij terugkomst was Van der Kuijlen niet langer de enige ster in het Philips Stadion. Ernie Brandts, Adri van Kraay, Harry Lubse, Jan Poortvliet en de gebroeders Van de Kerkhof wilden zich na het WK-succes niet langer uit de naad werken voor hun in Nederland achtergebleven captain en meenden het wel af te kunnen zonder de doelpunten van Mister PSV.
Hoewel Van der Kuijlen in de drie seizoenen daarna tegen heug en meug nog 34 keer zou scoren, werd meer en meer duidelijk dat er in Eindhoven niet langer plaats was voor Mister PSV. Nadat hij tijdens de eerste twee wedstrijden van het seizoen 1981/82 op de bank had gezeten, was de clubman het zat: tot grote onvrede van supporters en het PSV-bestuur vertrok hij naar MVV, waar hij nog een seizoen zou doorvoetballen en zijn nog altijd ongeëvenaarde Eredivisie-totaal met drie doelpunten zou opschroeven naar 311 treffers.

Het vertrek naar MVV bleek uiteindelijk slechts een kortstondig afscheid. Na zijn actieve carrière keerde Van der Kuijlen in diverse functies - tegenwoordig is hij ambassadeur en jeugdscout - terug bij PSV, waarmee hij onlosmakelijk verbonden is als clubicoon. In die hoedanigheid viert de man die PSV op de Europese en nationale voetbalkaart zette vandaag zijn zeventigste verjaardag. Vanavond kan de selectie van Phillip Cocu hem een passend cadeau geven door FK Rostov te verslaan in de Champions League en zich zo te verzekeren van een ticket voor de Europa League.

Psv-ers en Oranje in de jaren zeventig. Geen heel erg gelukkig huwelijk (op de gebroeders na).

[wimpey]

Triest. RIP.

[Yopii]

Tjonge. Daar schrik ik toch wel van. Alzheimer lees ik. Triest.

Poeh, wat heb ik Willy midden jaren 70 vaak verwenst.Tezamen met Ralf Edström, die andere Psv-klasbak. Toen Psv de hegemonie van het Westen doorbrak en de enige echte voetbalrivaal van Ajax werd. Vooral die 6-2 afstraffing in 1975 hakte er toen flink in bij mij. Wat een vreselijke avond was dat. De provincie stootte toen definitief de arrogante hoofdstad van de voetbaltroon.

Willy een Icoon? Oh jaaaa. Zeker weten. Pffff...Alleen die statistieken al.

RIP

Altijd in Brabant gebleven, en dus gegroeid in zijn rol van local hero. Hij zal de laatste speler van dat niveau zijn die bijna zijn hele loopbaan bij een Nederlandse club bleef.

[wimpey]

Er zal vast nog een foto zijn van Skiete Willy in MVV-shirt, joey...

[Zuidema]

Ook het vermelden waard: Van der Kuijlen is solidair met Jan van Beveren in het hoog oplopende conflict met Cruijff c.s. in 1975 en verlaat met hem het sportcentrum in Zeist. Willy wil daarna niet meer voor NL uitkomen, Jan later nog wel.

https://www.ed.nl/overig/eerherstel-van ... ~a8c96c81/

[zeux]

Ook het vermelden waard: Van der Kuijlen is solidair met Jan van Beveren in het hoog oplopende conflict met Cruijff c.s. in 1975 en verlaat met hem het sportcentrum in Zeist. Willy wil daarna niet meer voor NL uitkomen, Jan later nog wel.

https://www.ed.nl/overig/eerherstel-van ... ~a8c96c81/

Ik wist wel dat er rond Van Beveren vuile spelletjes waren gespeeld, maar dat het zo erg was wist ik niet.

[Yopii]

Ook het vermelden waard: Van der Kuijlen is solidair met Jan van Beveren in het hoog oplopende conflict met Cruijff c.s. in 1975 en verlaat met hem het sportcentrum in Zeist. Willy wil daarna niet meer voor NL uitkomen, Jan later nog wel.

https://www.ed.nl/overig/eerherstel-van ... ~a8c96c81/

Beiden kwamen niet aan de bak tijdens het WK van 1974, dat zal een rol gespeeld hebben. De dienst werd bij Oranje uitgemaakt door de randstadjongens, weliswaar onder aanvoering van Cruijff, maar onderschat de Feyenoorders niet. Van Hanegem en zeker ook Wim Jansen waren geen types die over zich lieten lopen. Later wordt zo'n situatie dan teruggebracht tot een reeks incidenten, wat natuurlijk onterecht is. Er waren op dat moment veel topspelers in Nederland, er was echt sprake van een in breedte ongekend sterke generatie. Dan breekt er een harde strijd uit om de basisplaatsen.

Cruijff was gewend dat het elftal op hem werd afgestemd, hetzelfde gold voor Van der Kuijlen. De houding van de PSV'ers was een beetje van: nu zijn wij aan de beurt. Ze zaten er natuurlijk ook met een flinke groep bij. Dat was buiten die randstadjongens gerekend, die vonden dat zij tijdens het WK hadden laten zien wie de echte sterren waren. Toen was het zij tegen wij, en bleek de solidariteit onder de PSV'ers minder groot dan Van Beveren en Van der Kuijlen hadden gedacht. Achteraf dus een verkeerde inschatting van hen.

Kijk, Van der Kuijlen was goed, maar Cruijff was beter. Simpel. Van der Kuijlen had die strijd nooit kunnen winnen, maar het was natuurlijk wel een frustrerende situatie voor hem. Hij zat precies achter de beste voetballer van zijn generatie.

[Wie kent Cees de Wolf nog?]

Maar je bent het met me eens dat Van Beveren een betere keeper was dan Jongbloed?

[Zuidema]

Toen was het zij tegen wij, en bleek de solidariteit onder de PSV'ers minder groot dan Van Beveren en Van der Kuijlen hadden gedacht. Achteraf dus een verkeerde inschatting van hen.

Volgens het artikel wilde Van Beveren juist dat de andere vier Psv-ers zouden blijven. Maar als Rijvers zegt dat deze kwestie later uiteindelijk tot min of meer een scheuring binnen Psv zorgde, geloof ik Kees natuurlijk graag.

Kijk, Van der Kuijlen was goed, maar Cruijff was beter. Simpel.

Dat is me wat te gemakkelijk. Ik vind Cruijff geweldig, maar hij had wel een ravenszwarte kant. Want deze kwestie toont des te meer dat Cruijff over lijken ging, als de macht in het geding was. Dan ging ie oorlog maken, vaak in samenwerking met De Telegraaf en VI (Johan Derksen). And war is a very, very dirty business. Cruijff was dan echt geen lieverdje. Integendeel.

[Yopii]

Een heel ander type. Van Beveren was een lijnkeeper, hij kon geen bal recht vooruit trappen. Jongbloed was op de lijn veel minder, maar beheerste dat meevoetballen wel.

Van Beveren is wel groter en groter gemaakt. Er wordt zelfs gesteld dat Oranje met hem wereldkampioen was geworden. Dat slaat nergens op. Met andere spelers krijg je andere wedstrijden. Misschien had Oranje dan de finale niet eens gehaald.

Het was een botsing van culturen: Randstad tegen Brabant. De spelers van Ajax en Feyenoord sloten de gelederen en wie erbij wilde horen moest zich aanpassen. Dat kun je jammer vinden, maar het is geen ongebruikelijke gang van zaken in het voetbal.

@Zuidema: topsporters zijn sowieso geen lieverdjes. Je hebt de dominante jongens en de meelopers. De dominante jongens krijgen alles over zich heen als het mis gaat. Daar was Cruijff zich zeer van bewust, vandaar dat hij het op zijn manier wilde. Maar denk je dat bijvoorbeeld Cristiano Ronaldo anders is? Of Messi? Die jongens eisen ook dat het team volledig aan hun eisen voldoet. Als Messi hem roept, kwispelt Frenkie als een hondje, anders zijn zijn dagen in Barcelona geteld.

Topsport is keihard en niet lief en aardig. Leg Sven Kramer iets in de weg en hij gaat door de muur. Daarom is hij ook zo goed.

[Zuidema]

@Zuidema: topsporters zijn sowieso geen lieverdjes. Je hebt de dominante jongens en de meelopers. De dominante jongens krijgen alles over zich heen als het mis gaat. Daar was Cruijff zich zeer van bewust, vandaar dat hij het op zijn manier wilde. Maar denk je dat bijvoorbeeld Cristiano Ronaldo anders is? Of Messi? Die jongens eisen ook dat het team volledig aan hun eisen voldoet. Als Messi hem roept, kwispelt Frenkie als een hondje, anders zijn zijn dagen in Barcelona geteld.

Topsport is keihard en niet lief en aardig. Leg Sven Kramer iets in de weg en hij gaat door de muur. Daarom is hij ook zo goed.

Tuurlijk, snap ik. Ik proefde in je ''simpel''-reactie alleen iets van ''over Cruijff geen kwaad woord.'' Bedankt dus voor je aanvulling.

En toch... Ofschoon andere vedetten natuurlijk ook hun macht kunnen gebruiken, kon Cruijff dan wel heel erg fors de registers opentrekken als iets hem niet zinde. Soms vanuit zijn perspectief noodzakelijk, maar ik keek er toch altijd wel met wat gefronste wenkbrauwen naar. Kon dit echt niet een onsje minder? Maar goed, daar zal ik wel te lief en te aardig voor zijn.

[Yopii]

Ik ook, Zuidema.

Je moet het zien in het perspectief van die tijd. De meeste topvoetballers waren toen jongens van de straat die gewend waren om problemen op hun manier op te lossen. Daar kwamen geen Raiola's aan te pas.

De voorzitter van Ajax die tegen Bennie Muller zei: 'Geld maakt niet gelukkig. Teken nou maar bij'. Dat zei hij dan, gezeten op zijn dure fauteuil in zijn herenhuis aan de Jan Luijkenstraat. Voetballers waren toen domoren die hun bek moesten houden, en wie voor zichzelf opkwam, was een geldwolf. Bennie Muller heeft daar ooit over gezegd: 'Als Cruijff tien jaar eerder was geboren, had ik niet mijn hele leven in die sigarenzaak hoeven staan.'

Dus er was wel een bepaalde stemming die mede de beeldvorming bepaalde. Als Cruijff schoenen ging kopen in Milaan stond het hele land op zijn kop. Wat dácht die straatjongen wel? Tegenwoordig zou niemand er meer wakker van liggen.

De internationale roem kwam plotseling, ook voor Cruijff. Binnen een paar jaar was hij van local hero internationale superster geworden. Wat doet dat met iemand? Hij had veel moeite met de druk, is niet voor niets al vroeg gestopt. Zijn frêle lichaam werkte ook niet mee. In die tijd werd een spits nog echt geschopt, er waren geen camera's die alles vastlegden. Al met al keek Cruijff soms de wereld in als een opgejaagd hertje.

In die wereld was de solidariteit van spelers onderling een groot goed. Niet voor niets maakte Cruijff zich tegen het einde van zijn leven nog steeds sterk voor de positie van oud-voetballers. Na de FR kon hij zich niet voorstellen, dat Jonk en Bergkamp er niet uit kwamen. Ze waren toch spelers onder elkaar? Wie de omerta verbrak, kreeg hij voor zijn kiezen. Dingen werden onderling geregeld. Cruijff heeft zelden iets lelijks gezegd over oud-collega's of spelers die onder hem werkten. ER kwam zelfs geen onvertogen woord over zijn lippen als het om Michels ging, terwijl Michels hem toch behoorlijk heeft dwarsgezeten.

Tegelijkertijd was er onder die spelers natuurlijk wel kinnesinne. Om bij Van der Kuijlen te blijven, hij speelde met Cruijff in nationale jeugdelftallen. Die twee jongens samen naar het carnaval... En dan wordt de een een wereldster en de ander krijgt voor zijn gevoel de waardering niet die hem toekomt. Dat steekt. De 'prinsjes uit Barcelona', spreekt daar niet een zekere jaloezie uit? En laten we wel zijn, had Cruijff niet ergens gelijk met zijn benadering? Ik begrijp dat Van der Kuijlen de laatste tien jaar een toelage kreeg van PSV om zijn AOW'tje aan te vullen. Het zal wel eens aan hem gevreten hebben dat Cruijff comfortabel op zijn berg zat.

Natuurlijk kon Cruijff bikkelhard zijn. Mede daardoor is hij ook zo ver gekomen. We hebben het hier vaak over mentaliteit gehad: spelers moeten incasseren. Zeker de toppers: als ze gaan twijfelen, zijn ze weg. Soms denk je: wat als Dolberg de mentaliteit had van Cruijff, of van Van Basten? Maar die heeft hij dus niet. Mentale hardheid is een voorwaarde voor de top.

Of ik dat leuk vind, of gezellig? Nee, maar ik maak me er geen illusies over.

[Ajax Rules]

AR vraagt ‘wat as het misgaat?’.

Dat is het probleem van menig voetbalclub. Er wordt ‘leiding gegeven’ dmv ‘alles op rood’ en dan hopen dat het balletje een keer goed valt. En gebeurt het niet dan komt er misschien wel weer een andere geldschieter, of belastinggeld of wat dan ook. Wat is het ergste wat een bestuurder kan overkomen? Dat ie op zoek moet naar een andere club. Een beetje als een politicus, je hoeft eigenlijk geen verantwoording af te leggen.

Het is roulette waarbij het lijkt dat PSV nu voor groen kiest.

Ik vind de vergelijking met roulette iets te dramatisch is, omdat mijn punt nu juist is dat ze niet spelen met de toekomst van de club. Het plan kan weliswaar "mislukken", maar terugzakken naar een 2e of 3e plek zal sowieso wel lukken. Ik vind het verdedigbaar en zelfs verstandig om NU te proberen om nog een keer kampioen te worden. Want als het niet binnen drie jaar gebeurt, is hun perspectief structureel en op dramatische wijze verslechterd. Ik zie het dus (in zoverre ik het kan beoordelen) dus als een verantwoord risico.