Ajaxtalk

elliquido schreef: zo sep 18, 2022 9:46 pm https://youtu.be/HXZ4GnRrBRw

Het zat iets anders, maar wel de wolf 2e en daehnens 1e.

Marillion schreef: di sep 20, 2022 7:29 pm Morgenochtend vroeg de mixed relax. Heel gek onderdeel maar het was vorig jaar wel spannend én Nederland heeft onder andere Van Vleuten en Van der Poel aan de start. Ik pak 'm toch even mee.

’Dankbaar voor ultieme steun van mijn vrouw’
Niki Terpstra heeft mooie woorden over voor zijn Ramona: „In een normaal seizoen was ik 150 dagen per jaar op pad, maar ik hoefde me nooit zorgen te maken om het thuisfront.”

FOTO RENÉ BOUWMAN

INTERVIEW Veel tranen van geluk én verdriet tekenen grillige wielerloopbaan van Niki Terpstra
In huize Terpstra is het even stil wanneer de vraag op tafel ligt waar Ramona het meest trots op is als ze terugkijkt op de carrière van manlief Niki (38), die aan zijn laatste jaar als profrenner bezig is. Zijn zeges in Parijs-Roubaix en de Ronde van Vlaanderen zijn groots, maar haar antwoord komt uit de diepste kamers van haar hart. „Het meest trots ben ik op de keren dat Niki zich heeft teruggevochten, nadat hij in de kreukels lag en door iedereen al vijf keer was opgegeven.” En ook Niki weet zijn Ramona zichtbaar te raken…

door Hans Ruggenberg

De kille cijfers bepalen hoe succesvol een loopbaan is geweest, maar het gaat veel dieper. Afgaand op het eerste kan Terpstra terugkijken op een prachtige erelijst die hij bij elkaar fietste. Hij is degene die daar jaar-in-jaar-uit keihard voor heeft gezwoegd. Alles doen en laten voor zijn sport, om op een gegeven moment tot ’s werelds beste wielrenners te behoren. Zich realiserend dat Ramona, zoontje Luca (12) en dochtertje Zoey (9) ook mee moesten in dat leven. Veel tranen van geluk vloeiden er toen hij aan de top stond, maar tevens tranen van verdriet, want er waren ook momenten dat ze vreesden voor zijn leven.

Die waren er tussen alle grote successen door. Terpstra steeg geregeld naar grote hoogte in een periode dat Oranje-succes minder ’vanzelfsprekend’ was dan de laatste jaren. Mathieu van der Poel en Dylan van Baarle zijn de huidige Nederlandse klassiekerkoningen, die dit jaar respectievelijk de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix wonnen. Terpstra was lange tijd grotendeels verantwoordelijk voor de topprestaties van Oranje in het voorjaar. Zijn zege in 2014 in Roubaix was exceptioneel, evenals die van 2018 in Vlaanderens Mooiste. In het laatste geval volgde hij na 32 jaar Adrie van der Poel op als Nederlandse winnaar. En ook in De Hel van het Noorden maakte hij na dertien jaar (Servais Knaven 2001) een einde aan de Nederlandse droogte. Vier keer werd de Noord-Hollander wereldkampioen op de ploegentijdrit, en drie keer Nederlands kampioen op de weg.

In 2007 begon het grote werk voor Terpstra, toen hij zijn eerste profcontract tekende bij Team Milram. De twinkeling in zijn ogen, die hij nog altijd heeft, was er toen ook al. Zijn liefde voor de wielersport is dan al in volle bloei, evenals die voor Ramona met wie hij al zestien jaar zijn leven deelt. „Ze heeft al die tijd geaccepteerd dat alles om het fietsen draait. Op goede en slechte momenten, dat is heel bijzonder. Wanneer je dat een paar jaar volhoudt, is dat al niet gemakkelijk, maar zó lang helemaal niet. In een normaal seizoen was ik 150 dagen per jaar op pad, maar ik hoefde me nooit zorgen te maken om het thuisfront. Dat heeft Ramona echt heel knap gedaan. Het maakt me heel trots en dankbaar, want dat is de ultieme steun die je kan hebben”, zegt Terpstra, terwijl hij zijn vrouw liefdevol in de ogen kijkt.

Een dikke maand geleden na hun een vakantie in de Verenigde Staten kwam het hoge woord eruit. „Het was vrij abrupt”, denkt Ramona terug aan dat moment. „We hebben het er wel vaker over gehad de afgelopen twee jaar, maar eigenlijk dacht ik dat hij er na deze winter wel weer lekker in zat. Hij kwam na een koers in de tuin naast me zitten en zei: ’Ik ga ermee stoppen.’ Niki moet doen waar hij gelukkig van wordt, maar ergens ben ik wel blij. Omdat de kans dat er iets ergs gebeurt kleiner is. Al heb ik die angst tijdens trainingen of wedstrijden nooit gehad. Ook niet na zijn val in de Ronde van Vlaanderen of in de maanden na het telefoontje dat ik van Cees Bol kreeg toen Niki in een traumahelikopter werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Maar op de momenten dat het ons overkwam, was het vaak heftig.”

In april 2019 moesten Ramona en de kinderen lijdzaam toezien hoe haar man en hun vader roerloos op het asfalt bleef liggen na een val in de Ronde van Vlaanderen. „Ik heb daarvoor ook al heel veel met hem meegemaakt, maar dat soort dingen wordt snel vergeten. Dat beeld in Vlaanderen blijft voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Op zo’n moment gaat er een gevoel door je heen dat niet uit te leggen is. Het is verschrikkelijk.”

Dik een jaar later op 16 juni 2020 kwam hij tijdens een trainingsrondje om het Markermeer keihard ten val. Met onder andere een klaplong, gebroken ribben én sleutelbeen, een scheurtje in zijn onderrug en een hersenschudding werd de renner van TotalEnergies per traumahelikopter afgevoerd naar het VU in Amsterdam. Ramona: „De buitenwereld ziet alleen wat hij op de fiets doet. Als hij niet goed presteert, wordt hij daar op afgerekend en als hij Vlaanderen of Roubaix wint, is Niki weer de grote held. Er zit een heel groot gebied tussen. Zo’n zware val heeft enorme impact op onze kinderen en mij, maar ook op hemzelf. Niki heeft ook zijn momenten gehad dat hij dacht er niet meer bovenop te komen. Toch heeft hij zich elke keer weer teruggevochten na niet alleen zo’n fysieke maar ook mentale klap. Dat we daar als gezin elke keer zo goed doorheen zijn gekomen, maakt mij trots. Nee, daar kan geen enkele van zijn prachtige overwinningen tegenop.”

Toeval of niet, maar als het gesprek over dat onderwerp gaat, stapt zoontje Luca binnen. „Twee jaar geleden is hij met wielrennen gestopt, en dat is wel een geruststelling, ja”, zegt Ramona. „Door wat er met Niki gebeurde, maar ook de zware crash van Fabio (Jakobsen, red.) in de Ronde van Polen heeft in zijn keuze om te gaan voetballen meegespeeld.”

Terpstra geeft aan dat hij door zijn laatste verschrikkelijke val niet meer in staat is geweest om terug te keren aan de wereldtop. Toch geniet hij dit laatste jaar van het koersen. „De motivatie is er nog wel, maar net dat ene procentje minder en op 99 procent nog een jaar doorgaan, is voor mij niet genoeg.” Het fanatisme droop er altijd vanaf bij Terpstra, die met dezelfde passie zijn eigen kleding onder de naam ’Speed on Wheels’ ontwerpt en hij is bezig met een wieler-outfit.

Angst dat er wellicht relationele problemen ontstaan, omdat pa Terpstra opeens meer thuis is, is er niet. „Ik heb ergens weleens geroepen dat ik knettergek zou worden als Niki altijd thuis zou zijn, maar tijdens de corona-lockdowns is gebleken dat het best wel relaxed was”, zegt Ramona. „Dan pakte hij ook wat huishoudelijke dingen op, en tussen ons ging het verder ook prima.”

„Je hoort wel vaker dat het fout gaat wanneer mensen lange tijd van elkaar gescheiden hebben geleefd en opeens veel meer bij elkaar zijn, maar ik ben nog behoorlijk vaak op pad hoor”, haakt Terpstra lachend in. „Ik ben het leven op de fiets niet zat, maar wel om als topsporter te leven. Ik vind het super om gravelwedstrijden te rijden, maar dat kan ik als eenmansploeg doen. En er ook meer van genieten, in plaats van zestien jaar elke keer de druk ervaren om goed te zijn in het voorjaar.”

Hij zegt het ontspannen, om wel met een verbeten blik te antwoorden op de vraag of hij volgend jaar streeft naar deelname aan het WK Gravel. „Ja, dat zit wel in mijn hoofd.”

Sandro schreef: za sep 24, 2022 5:56 pm Lijkt overigens wel dat van Vleuten niet veel last heeft van die elleboog. Ze beweegt haar arm in ieder geval normaal na afloop.