Ajaxtalk

Vos start toch in Olympische tijdrit

NIEUWEGEIN - Wielrenster Marianne Vos mag toch de olympische tijdrit rijden in Peking. Dat heeft bondscoach Johan Lammerts na overleg met de wielerbond KNWU en NOCNSF maandag besloten.

De wielerbond wilde in eerste instantie niet dat Vos in China op drie onderdelen uitkomt vanwege de zware omstandigheden en schrapte Vos uit de tijdrit.
De wielrenster was het daar niet mee eens en schakelde zelfs een advocaat in. Aanleiding voor de koerswijziging van de KNWU en Lammerts is de prestatie van de Brabantse zaterdag in de Baskische rittenkoers Emakumeen Bira. Ze versloeg daar in de tijdrit de wereldkampioene tijdrijden, de Duitse Hanka Kupfernagel.

Vos rijdt nu in Peking eerst de wegwedstrijd (10 augustus), daarna de tijdrit (13 augustus) en de puntenkoers op de baan (18 augustus).

brigade zuid schreef:Wat is er met Thomas Dekker aan de hand zo vlak voor de tour?

Dekker ziet Tour somber in

AMSTERDAM - Thomas Dekker dicht zichzelf weinig kansen toe in de Tour de France dit jaar. De jonge Raborenner (23) had als voornaamste doel de witte trui voor beste jongere. Gezien zijn huidige vorm in de Ronde van Zwitserland stelt hij zijn ambities bij.

“Het gaat er waarschijnlijk niet van komen,” aldus de klassementsrenner tegen NRC Handelsblad. Dekker verloor zondag in de eerste bergetappe twaalf minuten op ritwinnaar Igor Antón. Door ziekte en slecht weer kon de coureur dit voorjaar niet zijn ideale trainingsschema afwerken.

“Ik zou de Alpencols verkennen, maar dat ging niet door. En dat kun je niet hebben voor de Tour. Alles moet perfect zijn”, aldus de Nederlander. Dekker kampt al langer met malheur. Door een heupblessure kon hij pas op 20 januari beginnen met trainen. Twee maanden later dan gewenst. “Ik vind het zo jammer. Het lijkt wel of ik altijd wat tegenkom. Terwijl ik juist niet zo’n type ben.”

Maandag liet ploegleider Frans Maassen kort na de etappe nog weten zich geen zorgen te maken over zijn pupil.

Menchov al thuis op de Alpencols
Door LÉON DE KORT

ALPEN - De voorbije dagen verkende Rabo's kopman Denis Menchov de Alpencols van de Tour de France. AD Sportwereld was getuige van een tocht onder barre omstandigheden.

Dit is niet gewoon. Louis Delahaije, de gepassioneerde trainer van Rabo’s wielrenners, zal de woorden zeker nog een keer of zes herhalen, deze dag.

Het is ook niet normaal eigenlijk, wat coureurs doen om beter te worden. Om niet verrast te worden. Om met eigen ogen te zien en met eigen benen te voelen wat hen nog te wachten staat. Alles voor de Tour. Daarom trainen ze uren, dagen, maanden. Nee, het is nooit genoeg. Denken ze.

Dit is niet gewoon. Zouden de grote, bruine en grappig ogende marmotten van de Bonette-Restefond dat nu ook denken, terwijl ze nieuwsgierig hun kop meedraaien in de richting van de passerende, doorweekte man op een fiets?

Zouden die dieren beseffen dat hun hooggelegen wereld, een universum van ruimte, stilte en adembenemend natuurschoon, over een maand totaal op de kop staat? Zou het doordringen dat ze dan van gekkigheid niet weten waar ze het moeten zoeken, omdat oorverdovende herrie, een ontembare mensenmassa en een oneindig lange colonne van ronkende, rokende en toeterende voertuigen hun overzichtelijke leventje op de Alpenweide zullen ontwrichten, al is het maar voor een dag?

Nog eens, het is inderdaad niet gewoon, dat zich hier op de flanken van de hoogste berg in de Ronde van Frankrijk een Rus naar boven rept. Was het anderhalf uur eerder in het dal nog droog en dreigde de zon alsnog zijn snipperdag af te breken, de wind en de regen hebben de warmtebron met bruut geweld overruled.

Het water stort met bakken tegelijk uit het grijze, mistroostige wolkendek op de smalle asfaltstrook. Denis Menchov lijkt het niets te deren. Hij lacht minzaam naar Delahaije en Erik Breukink, zijn begeleiders in de oranje auto, die om de zoveel kilometer halt houdt en wacht tot hij voorbij peddelt.

Zo gaat dat drie dagen lang. Menchov zwoegt, de staf observeert. Het verkennen van de drie etappes die door de Franse en Italiaanse Alpen slingeren, is in feite het voorlaatste hoofdstuk van het script dat tot een glanzend Touroptreden moet leiden. De afronding heeft later plaats (deze donderdag en vrijdag), wanneer de Pyreneeëntoppen van dichtbij worden bekeken.

Maar nu wacht de Bonette-Restefond, die al voorafgegaan is door de Colle della Lombarda, een 2351 meter hoge beklimming pal op de grens tussen Frankrijk en Italië. Op het informatiebord stond dat de pas gesloten is, maar Breukink heeft zich een berekenende waaghals getoond.

Het oponthoud, veroorzaakt door een ploeg wegwerkers die de afzink opnieuw asfalteert, wordt voor lief genomen. Weergaloos steil en gekenmerkt door prachtige haarspeldbochten in de eerste kilometers zal de puist menigeen de nodige schrik aanjagen. Menchov is er in een goed uur opgereden, met onderweg een korte pauze om een regenjack aan te trekken.

,,Mooie klim,’’ vertelt hij rond het middaguur op de winderige top. ,,Typisch een Italiaanse berg: steiler dan aan de Franse kant. Dit is niet te vergelijken met de bergen rond Pamplona waar ik woon. De col bevalt me wel,’’ zo besluit hij de eerste vocale bijdrage van de dag.

Terwijl hij even snel een banaan, een taartje en een halve fles cola naar binnen frommelt, glundert Breukink. ,,Goed dat we de gok hebben genomen, al had ik al van de mannen van Euskaltel – die de col per auto zijn gaan verkennen – begrepen dat er geen moeilijkheden waren. Het is voor Denis en ons prettig te weten welk klimwerk de Tour in petto heeft,’’ zegt hij.

Voorzien van winterhandschoenen, sokken over de raceschoenen en een thermomuts onder de helm is Menchov naderhand richting Isola afgedaald, vanwaar de route verder is gegaan naar de voet van de Bonette. Ook die geldt als onbekend terrein. Breukink herinnert zich een Tourrit naar Isola 2000 van 1993, waarin hij de reus van dik 2800 meter vanuit Jausiers (nu de finishplaats van etappe 16) heeft beklommen.

,,Maar ja, die weg dalen we tijdens de komende Tour juist af.’’ Een nutteloze ervaring dus. Delahaije: ,,Zoals het ook in mijn ogen geen zin heeft trajecten alleen vanuit de auto te bestuderen. Van die jongens van Euskaltel hoorde ik dat ze Prato Nevoso (aankomstplaats vijftiende etappe, red.) met de wagen hebben gedaan. Dat is een gelijkmatige klim, was hun oordeel. Nou verkende ik toevallig die berg al begin juni met Thomas Dekker en hij zei: ‘Dit is een totaal onregelmatige klim, er is geen kilometer hetzelfde’. Dat is het verschil tussen auto en fiets. Daarom is het zo belangrijk dat je poolshoogte gaat nemen.’’

De uren verstrijken. Menchov pedaleert nog net zo soepel als in de ochtend. De temperatuur komt akelig dicht in de buurt van het nulpunt, maar Breukink heeft van zijn kopman vernomen dat de kou (nog) geen vat op hem krijgt. ,,Dit is niet gewoon,’’ merkt Delahaije op.

Breukink: ,,Weet je wat hij net zei? ‘Het is wel mooi hier. Nu kan ik ervan genieten, dadelijk in de Tour niet meer’. Hij neemt heel veel in zich op. Die marmotten zijn hem ook niet ontgaan hoor.’’

Normaal gesproken zou de top van de Bonette zichtbaar moeten worden. Begroeiing is er al bijna niet meer, en als er nog wat levende wezens in het rotslandschap opduiken, zijn het roofvogels.

De regen stopt, het wordt nu mist met natte sneeuw. Twee graden verraadt de thermometer op het dashboard van de auto. De winter regeert op de Bonette, en dat in juni. Gekkenwerk is ’t, een col van bijna dertig kilometer overwinnen op spierkracht, een gelletje sportvoeding en een bidon water.

Maar Menchov maakt het allemaal niet uit. Hij weet waarvoor hij het doet.

Ergens in de verte klinkt het gegrom van een zware machine. Een oranje zwaailicht dringt door het mistscherm heen, en een ogenblik later is duidelijk dat het om een kraan gaat die grote granieten blokken verplaatst. Midden op de weg staat ook een wagen van Silence-Lotto, de Belgische formatie die de misschien wel grootste rivaal van Menchov in zijn gelederen heeft: Cadel Evans.

De Australiër valt nergens te bekennen. ,,Hij is naar boven,’’ verklapt ploegleider Roberto Damiani. ,,De laatste lus van de beklimming inspecteren. Wíj kunnen hier niet verder,’’ zegt de Italiaan, wijzend naar een enorme sneeuwhoop die de straat volledig blokkeert.

,,Oh,’’ reageert Breukink, ,,ze hebben de boel nog niet klaar voor de Tour. Ze wilden hier per se het hoogste punt, het dak van de ronde hebben. Vanaf dit punt is het nog een kilometer klimmen. Dat moet Denis ook hebben gezien, want dat kan belangrijk zijn in de koers.’’

Menchov is rap geïnstrueerd. Op het moment dat hij voorzichtig met de fiets aan de hand de sneeuwberg bestijgt, besluiten Breukink en Delahaije dat hun coureur bij terugkeer de afdaling cadeau krijgt.

,,Hij is nat, zal het best koud hebben en om nou nog het gevaar van wegslippen op te zoeken. Het is goed geweest. Ik ben blij dat we deze cols in kaart hebben kunnen brengen,’’ aldus ‘Breuk’.

De trainer knikt instemmend. ,,Denis vertelde me net dat zijn SRM-systeem aangaf dat hij 280 watt gemiddeld heeft getrapt. Daar sta ik van te kijken, ook omdat er een afdaling zonder inspanningen bij zat. Maar 280 watt zie ik bijna nooit. Ik denk dat hij op 320 watt gemiddeld uitkomt.

,, In de Tour reikt hij waarschijnlijk wel tot tot 400 watt, maar dit. Tijdens een training bij superslecht weer, dat is gewoon ontzettend veel. Een trimmer houdt 280 watt tien minuten vol. Denis de hele dag.’’

Hij zwijgt een tel, en zegt dan: ,,Nee, dit is niet gewoon.’’

www.sportwereld.nl

Drietal renners zeker van contract bij nieuw team

Eerder deze week werd bekend dat Vacansoleil volgend jaar de sponsor wordt van een nieuw Pro-Continental team. Vandaag is wat meer nieuws over het nieuwe team naar buiten gekomen.

Zo is bekend geworden dat een drietal renners al zeker is van een contract bij het nieuwe team. Bobbie Traksel, Aart Vierhouten en Arnoud van Groen zullen volgend jaar in ieder geval het tenue van Vacansoleil verdedigen. Dit trio rijdt dit seizoen ook al voor de voorganger van het nieuw op te richten team: P3 Transfer-Batavus.

Daarnaast zijn de doelen van het nieuwe team naar buiten gekomen. Zo wil het team eerst uitblinken in de semi-klassiekers als de Brabantse Pijl en Kuurne-Brussel-Kuurne. In of voor het jaar 2011 heeft het team de ambitie om mee te doen aan één van de drie grote ronden (Giro, Tour of Vuelta).

Vacansoleil zal het eerste jaar een budget kennen van tussen de 3 en de 4 miljoen euro. In de jaren daaropvolgend zal het budget hoger worden. Michel Cornelisse (ex-prof) zal één van de ploegleiders worden. Wie de tweede ploegleider wordt is nog niet bekend. Gezocht wordt naar iemand met ervaring in het profmilieu.

Komend seizoen zal de ploeg minstens 18 renners kennen. Minimaal tweederde hiervan zal de Nederlandse identiteit bezitten. Er wordt geprobeerd om ook een veldrijder bij het team te krijgen. De fietsenleverancier van het team zal Batavus zijn

brigade zuid schreef:Ik zag gisteren op studio sport een item over Thomas Dekker en ik schat zo in dat ie volgend jaar niet meer bij rabo rijdt.

Jöhnk schreef:Ik heb eerlijk gezegd niet zo'n hoge pet op van de Rabobank leiding sinds vd Aat de boel daar heeft doorgelicht.

Baseman schreef:

brigade zuid schreef:Ik zag gisteren op studio sport een item over Thomas Dekker en ik schat zo in dat ie volgend jaar niet meer bij rabo rijdt.

Waarom ?