Exactly my point. Koné en Farfan speelden toch gewoon samen in een twee spitsen-systeem? Ik kan me geen derde aanvaller voor de geest halen. Wel Mendez hangend op rechts en Koné die vooral zwerft, ook op links.Jabu schreef:Wie speelde er dan als echte rechtsbuiten of speelde PSV meer 4-4-2 en was Koné geen linksbuiten.
PSV 2007 - 2008
Over spitsen gesproken
Willy's wondere wereld
In WILLY WAS DE BESTE, een speciale aflevering van HARD GRAS, beschrijft AD-sportredacteur Rob van der Zanden de carrière van Willy van der Kuijlen. Een voorpublicatie.
Willy van der Kuijlen is nog altijd eeuwig topscorer van de eredivisie met 311 goals. FOTO PICS UNITED
De vroege jaren zeventig waren overzichtelijk. Althans, vanuit vak L bezien. Thuiswedstrijden met grote cijfers winnen en geen kampioen worden, veel ingewikkelder was het niet voor een PSV-fan.
De ploeg raakte boven de Moerdijk altijd de weg kwijt en verloor van Haarlem of FC Amsterdam en pakte dan een week later in Eindhoven uit met een monsteroverwinning van 10-0 op Go Ahead Eagles. Toen we in de slotfase van die wedstrijd minutenlang balbezit hadden, liepen we op de staantribune de polonaise onder het slaken van de carnavalskraker ‘Je mag er alléééééén maar naar kijken, maar áááááánkomen niet.’ Brabantse arrogantie.
De landstitels en KNVB-bekers lagen in het verschiet. De verongelijktheid en het gezeur over te weinig erkenning vanuit de Randstad moesten nog komen . In ’72 en ’73 hadden we voorpret. Een heerlijke, onschuldige tijd die PSV-fans op leeftijd aan de borreltafel nu duiden met ‘toen de gebroeders Van de Kerkhof nog geen Nederlands spraken’. De tweeling bediende zich van een brabbeltaaltje dat we ABB (Algemeen Begrijpelijk Brabants) noemden. Als het door God gegeven talent van hun Helmondse stadgenoot Willy van der Kuijlen ter sprake kwam, dan mompelden de Kerkhofjes: ‘Da hedde of da kredde.’
Na een thuisduel op zaterdagavond in het hel verlichte stadion in de wijk Philips Dorp namen onze analyses geen uren in beslag. Als Willy van der Kuijlen niet had gescoord, dan had-ie gewoon slecht gespeeld, klaar. Het besef dat in ons elftal een unieke voetballer liep, een man die veel meer kon dan alleen hard schieten met links en rechts, moest nog indalen. Het voetbalverstand komt met de jaren, voor fans én spelers. René van de Kerkhof moest eerst dertig worden voordat hij tot de ontdekking kwam dat hij vanaf links betere voorzetten gaf met buitenkant rechts dan op de andere vleugel met zijn binnenkant.
Willy van der Kuijlen, Mister PSV. Gekozen tot Beste Speler van de twintigste eeuw in Eindhoven. En nog altijd all time topscorer van de eredivisie met 311 goals. Het zijn prachtige kwalificaties - en helaas voor te veel mensen het enige dat ze over hem weten - maar ze zeggen niks over het genie dat er achter schuilgaat.
Willy van der Kuijlen is voor alles de Beste Vergeten Voetballer van Nederland. Daar heeft hij zelf hard aan meegewerkt door nooit op de voorgrond te treden. Hij is het tegenovergestelde van wat we tegenwoordig een aandachtsjunk noemen. Zelden interviews of tv-optredens tijdens of na zijn carrière. En steeds als de statistiekjes van ‘dertigers’ opduiken, zoals aan het eind van het vorige seizoen toen Alves van Heerenveen er 34 had gemaakt, dan ontbreekt Willy in het rijtje. Hij scoorde er namelijk nooit dertig.
20-23-21-21-11-26-14-6-13-27-28-27-24-13-14-12-8-3
Een leven uitgedrukt in saai ogende Lotto-cijfers, maar ga d’r maar aan staan. En dan speelde hij de laatste jaren ook nog als middenvelder. Dit record wordt nooit meer verbroken. Inderdaad, omdat er nooit meer een wereldvoetballer komt die zon doorgewinterde heikneuter is dat hij twee dagen in het buitenland al te veel vindt, laat staan een transfer over de grens.
Hij werd ‘slechts’ drie keer seizoenstopscorer in de eredivisie. Ruud Geels of Kees Kist maakte er vaak net een paar meer. Logisch, Willy had nog andere dingen te doen in het veld, zoals strooien met meesterlijke passes. Hij was gaandeweg van aanvalsleider een spelleider geworden, voor zover het woord leider ooit van toepassing kan zijn op hem. Hij bleef de goaltjes natuurlijk wel meepikken, dat genoegen wilde hij zichzelf niet ontzeggen. Vergelijk het met Simon Vinkenoog, die ooit zei: ,,Als er iets wordt uitgevonden dat lekkerder is dan neuken, dan blijf ik het er tóch bij doen.’’
Willy was allergisch voor leiderschap en verantwoordelijkheden. Hij wilde lekker voetballen en verder niks. Een introverte, authentieke speler met een bovenaardse traptechniek, die een beetje leek verdwaald in het harde profmilieu. Je moest hem niet te veel koeioneren en opjagen. Het ging op zíjn manier, in zíjn tempo of anders niet. Willy kon ergerlijk traag tussen de linies sloffen, had nooit haast. ‘Ook voor de schildpad wordt het straks gewoon Nieuwjaar’, dat gezegde was voor hem bedacht.
Maar opeens was daar dan een versnelling, een doelpunt of een vlijmscherpe pass die in één keer een wedstrijd op zn kop zette. Dan ging een bal diagonaal van de ene kant van het veld naar de andere, een streep over de toppen van het gras. Dan was voor ons, fijnproevers aan de spoorzijde, de avond weer goed. (Welke voetballer kan dat, een bal keihard met de wreef over zestig meter verplaatsen terwijl het ding op de grond blijft en op de centimeter nauwkeurig aankomt? De spelers van Arsenal maken er tegenwoordig een kunst van, voetbal-waar-bij- de-bal-het-gras-niet-verlaat, maar maken het zich niet al te moeilijk met alleen maar ‘binnenkantjes’ over twintig meter.)
Willy was een alleskunner, al liet hij dat niet altijd zien. Volgens zijn trainer Kees Rijvers was zelfs zijn sprintsnelheid en kopkracht van uitzonderlijke klasse, maar wij zagen het maar zelden. Willy wist de dingen vaak goed te verbergen. De kenners en intimi rond Skiete Willy - zijn bijnaam in Helmond - zeggen dat hij miljoenen heeft laten liggen en zelf nooit heeft geweten hoe goed hij was. Het zou best kunnen. Alles werd immers aangestuurd vanuit de onderste helft van zijn lichaam, Willys intelligentie zat vooral in zijn benen en voeten, gelijk Garrincha, de Braziliaanse dribbelkoning van weleer.
Willy van der Kuijlen viel na ruim zeventien seizoenen PSV bijna ongemerkt van het podium. Hij heeft nooit een afscheidswedstrijd gehad en vertrok in een ruzie-achtige sfeer in stilte.
In gastvrij Brabant houdt men de voordeur graag wagenwijd open, maar de achterdeur staat altijd op een kier.
De tragiek van Willy is dat niet alleen Nederland en PSV hem onvoldoende hebben gewaardeerd (de club heeft de fout later hersteld), ook Willy is de voetballer Van der Kuijlen vergeten.
Ik leg Willy een paar momenten voor uit zijn carrière. Sensationele acties, zoals in de thuiswedstrijd tegen Ajax in ’76 toen hij Johnny Dusbaba door de benen speelde, zich omdraaide en het op dezelfde vierkante meter nóg een keer deed. Het ging op die typische, dromerige Willy-manier. Het was bijna lachwekkend en nogal vernederend voor de tegenstander. Waarschijnlijk was deze actie niet ontsproten aan zijn zachtaardige karakter, maar hadden zijn voeten het zo bedacht. Het hele stadion ging uit zijn dak, maar Willy kan zich het moment niet meer herinneren. Hij zegt ‘sowieso niks met het verleden te hebben’. Ja, een paar mooie goals kan hij zich nog wel voor de geest halen. Die bal door het net bijvoorbeeld, uit tegen Wageningen, een klassieker.
Legio voorvallen die zijn genialiteit onderstrepen zijn verdampt in zijn hoofd, maar niet in het mijne. Als ik nog een paar voorvallen noem, kijkt hij als een konijn in een paar koplampen en zegt: ,,Jij weet meer van Willy van der Kuijlen dan Willy van der Kuijlen.’’
Die droevige, vragende blik, het is een vertrouwd beeld, maar ik voel me er opeens niet comfortabel bij. Een jeugdheld moet in je leven komen, niet andersom. Ik zeg ter geruststelling dat het allemaal wel meevalt, maar tegelijkertijd weet ik heel zeker dat hij niet de man is die zijn levensverhaal moet autoriseren. Gezien de enorme gaten in zijn geheugen en onvermogen tot introspectie is het misschien maar beter dat hij heeft besloten er niet aan mee te werken. Hij zou zichzelf te kort doen.
Willy kwam uit Helmond, dat door Eindhovenaren liefkozend ‘onze eeuwig etterende appendix’ wordt genoemd. Maar de fanatiekste fans van nu, die boereh als geuzennaam gebruiken, moeten weten dat er in de historie van de club maar één man was die zo duidelijk alles had wat zij willen uitdragen. Niemand anders dan Willy was het voetballende symbool voor de Brabantse plattelandsaard en bescheidenheid. De harde kern van PSV zou de beeltenis van Willy op een vlag moeten meevoeren. Als een Che Guevara.
Laat het voor Eindhoven - tegenwoordig de voetbalhoofdstad van Nederland - een geschiedenisles zijn. Willy was de beste.
Willy's wondere wereld
In WILLY WAS DE BESTE, een speciale aflevering van HARD GRAS, beschrijft AD-sportredacteur Rob van der Zanden de carrière van Willy van der Kuijlen. Een voorpublicatie.
Willy van der Kuijlen is nog altijd eeuwig topscorer van de eredivisie met 311 goals. FOTO PICS UNITED
De vroege jaren zeventig waren overzichtelijk. Althans, vanuit vak L bezien. Thuiswedstrijden met grote cijfers winnen en geen kampioen worden, veel ingewikkelder was het niet voor een PSV-fan.
De ploeg raakte boven de Moerdijk altijd de weg kwijt en verloor van Haarlem of FC Amsterdam en pakte dan een week later in Eindhoven uit met een monsteroverwinning van 10-0 op Go Ahead Eagles. Toen we in de slotfase van die wedstrijd minutenlang balbezit hadden, liepen we op de staantribune de polonaise onder het slaken van de carnavalskraker ‘Je mag er alléééééén maar naar kijken, maar áááááánkomen niet.’ Brabantse arrogantie.
De landstitels en KNVB-bekers lagen in het verschiet. De verongelijktheid en het gezeur over te weinig erkenning vanuit de Randstad moesten nog komen . In ’72 en ’73 hadden we voorpret. Een heerlijke, onschuldige tijd die PSV-fans op leeftijd aan de borreltafel nu duiden met ‘toen de gebroeders Van de Kerkhof nog geen Nederlands spraken’. De tweeling bediende zich van een brabbeltaaltje dat we ABB (Algemeen Begrijpelijk Brabants) noemden. Als het door God gegeven talent van hun Helmondse stadgenoot Willy van der Kuijlen ter sprake kwam, dan mompelden de Kerkhofjes: ‘Da hedde of da kredde.’
Na een thuisduel op zaterdagavond in het hel verlichte stadion in de wijk Philips Dorp namen onze analyses geen uren in beslag. Als Willy van der Kuijlen niet had gescoord, dan had-ie gewoon slecht gespeeld, klaar. Het besef dat in ons elftal een unieke voetballer liep, een man die veel meer kon dan alleen hard schieten met links en rechts, moest nog indalen. Het voetbalverstand komt met de jaren, voor fans én spelers. René van de Kerkhof moest eerst dertig worden voordat hij tot de ontdekking kwam dat hij vanaf links betere voorzetten gaf met buitenkant rechts dan op de andere vleugel met zijn binnenkant.
Willy van der Kuijlen, Mister PSV. Gekozen tot Beste Speler van de twintigste eeuw in Eindhoven. En nog altijd all time topscorer van de eredivisie met 311 goals. Het zijn prachtige kwalificaties - en helaas voor te veel mensen het enige dat ze over hem weten - maar ze zeggen niks over het genie dat er achter schuilgaat.
Willy van der Kuijlen is voor alles de Beste Vergeten Voetballer van Nederland. Daar heeft hij zelf hard aan meegewerkt door nooit op de voorgrond te treden. Hij is het tegenovergestelde van wat we tegenwoordig een aandachtsjunk noemen. Zelden interviews of tv-optredens tijdens of na zijn carrière. En steeds als de statistiekjes van ‘dertigers’ opduiken, zoals aan het eind van het vorige seizoen toen Alves van Heerenveen er 34 had gemaakt, dan ontbreekt Willy in het rijtje. Hij scoorde er namelijk nooit dertig.
20-23-21-21-11-26-14-6-13-27-28-27-24-13-14-12-8-3
Een leven uitgedrukt in saai ogende Lotto-cijfers, maar ga d’r maar aan staan. En dan speelde hij de laatste jaren ook nog als middenvelder. Dit record wordt nooit meer verbroken. Inderdaad, omdat er nooit meer een wereldvoetballer komt die zon doorgewinterde heikneuter is dat hij twee dagen in het buitenland al te veel vindt, laat staan een transfer over de grens.
Hij werd ‘slechts’ drie keer seizoenstopscorer in de eredivisie. Ruud Geels of Kees Kist maakte er vaak net een paar meer. Logisch, Willy had nog andere dingen te doen in het veld, zoals strooien met meesterlijke passes. Hij was gaandeweg van aanvalsleider een spelleider geworden, voor zover het woord leider ooit van toepassing kan zijn op hem. Hij bleef de goaltjes natuurlijk wel meepikken, dat genoegen wilde hij zichzelf niet ontzeggen. Vergelijk het met Simon Vinkenoog, die ooit zei: ,,Als er iets wordt uitgevonden dat lekkerder is dan neuken, dan blijf ik het er tóch bij doen.’’
Willy was allergisch voor leiderschap en verantwoordelijkheden. Hij wilde lekker voetballen en verder niks. Een introverte, authentieke speler met een bovenaardse traptechniek, die een beetje leek verdwaald in het harde profmilieu. Je moest hem niet te veel koeioneren en opjagen. Het ging op zíjn manier, in zíjn tempo of anders niet. Willy kon ergerlijk traag tussen de linies sloffen, had nooit haast. ‘Ook voor de schildpad wordt het straks gewoon Nieuwjaar’, dat gezegde was voor hem bedacht.
Maar opeens was daar dan een versnelling, een doelpunt of een vlijmscherpe pass die in één keer een wedstrijd op zn kop zette. Dan ging een bal diagonaal van de ene kant van het veld naar de andere, een streep over de toppen van het gras. Dan was voor ons, fijnproevers aan de spoorzijde, de avond weer goed. (Welke voetballer kan dat, een bal keihard met de wreef over zestig meter verplaatsen terwijl het ding op de grond blijft en op de centimeter nauwkeurig aankomt? De spelers van Arsenal maken er tegenwoordig een kunst van, voetbal-waar-bij- de-bal-het-gras-niet-verlaat, maar maken het zich niet al te moeilijk met alleen maar ‘binnenkantjes’ over twintig meter.)
Willy was een alleskunner, al liet hij dat niet altijd zien. Volgens zijn trainer Kees Rijvers was zelfs zijn sprintsnelheid en kopkracht van uitzonderlijke klasse, maar wij zagen het maar zelden. Willy wist de dingen vaak goed te verbergen. De kenners en intimi rond Skiete Willy - zijn bijnaam in Helmond - zeggen dat hij miljoenen heeft laten liggen en zelf nooit heeft geweten hoe goed hij was. Het zou best kunnen. Alles werd immers aangestuurd vanuit de onderste helft van zijn lichaam, Willys intelligentie zat vooral in zijn benen en voeten, gelijk Garrincha, de Braziliaanse dribbelkoning van weleer.
Willy van der Kuijlen viel na ruim zeventien seizoenen PSV bijna ongemerkt van het podium. Hij heeft nooit een afscheidswedstrijd gehad en vertrok in een ruzie-achtige sfeer in stilte.
In gastvrij Brabant houdt men de voordeur graag wagenwijd open, maar de achterdeur staat altijd op een kier.
De tragiek van Willy is dat niet alleen Nederland en PSV hem onvoldoende hebben gewaardeerd (de club heeft de fout later hersteld), ook Willy is de voetballer Van der Kuijlen vergeten.
Ik leg Willy een paar momenten voor uit zijn carrière. Sensationele acties, zoals in de thuiswedstrijd tegen Ajax in ’76 toen hij Johnny Dusbaba door de benen speelde, zich omdraaide en het op dezelfde vierkante meter nóg een keer deed. Het ging op die typische, dromerige Willy-manier. Het was bijna lachwekkend en nogal vernederend voor de tegenstander. Waarschijnlijk was deze actie niet ontsproten aan zijn zachtaardige karakter, maar hadden zijn voeten het zo bedacht. Het hele stadion ging uit zijn dak, maar Willy kan zich het moment niet meer herinneren. Hij zegt ‘sowieso niks met het verleden te hebben’. Ja, een paar mooie goals kan hij zich nog wel voor de geest halen. Die bal door het net bijvoorbeeld, uit tegen Wageningen, een klassieker.
Legio voorvallen die zijn genialiteit onderstrepen zijn verdampt in zijn hoofd, maar niet in het mijne. Als ik nog een paar voorvallen noem, kijkt hij als een konijn in een paar koplampen en zegt: ,,Jij weet meer van Willy van der Kuijlen dan Willy van der Kuijlen.’’
Die droevige, vragende blik, het is een vertrouwd beeld, maar ik voel me er opeens niet comfortabel bij. Een jeugdheld moet in je leven komen, niet andersom. Ik zeg ter geruststelling dat het allemaal wel meevalt, maar tegelijkertijd weet ik heel zeker dat hij niet de man is die zijn levensverhaal moet autoriseren. Gezien de enorme gaten in zijn geheugen en onvermogen tot introspectie is het misschien maar beter dat hij heeft besloten er niet aan mee te werken. Hij zou zichzelf te kort doen.
Willy kwam uit Helmond, dat door Eindhovenaren liefkozend ‘onze eeuwig etterende appendix’ wordt genoemd. Maar de fanatiekste fans van nu, die boereh als geuzennaam gebruiken, moeten weten dat er in de historie van de club maar één man was die zo duidelijk alles had wat zij willen uitdragen. Niemand anders dan Willy was het voetballende symbool voor de Brabantse plattelandsaard en bescheidenheid. De harde kern van PSV zou de beeltenis van Willy op een vlag moeten meevoeren. Als een Che Guevara.
Laat het voor Eindhoven - tegenwoordig de voetbalhoofdstad van Nederland - een geschiedenisles zijn. Willy was de beste.
-
brigade zuid
- AT Toto winner 15/16
- Berichten: 23726
- Lid geworden op: ma apr 26, 2004 10:51 pm
Zijn sprintsnelheid en kopkracht van grote klasse, toen ie thuis was zeker.Heb het nooit gezien.Van der K. was een goede middenvelder, beetje type Jonk is mijn idee.Dat ie niet gewaardeerd werd is waar, maar dat lag ook een beetje aan van de K. zelf.Daar waar andere hun bek open trokken, trok van der meestal zijn schouders op ..
Blij met de punten ...
Dat verhaal doet de ronde.Van Beveren, van der K. lagen blijkbaar niet goed in de groep.Van Beveren zou er een punt van hebben gemaakt dat er voor " andere " in de groep andere " regels " gelden.Toen was al het gerucht dat J.C. mede de tactiek bepaalde.
Wat ik er nog van weet is dat die twee gewoon niet lekker in de groep lagen, tja dat gebeurt.Mijn idee is dat er naderhand van alles en nog wat is bijgehaald om ieders kant van het " verhaal " aan te dikken.
Van Beveren was wel een goede keeper, en als ie z'n vorm had de beste van Nederland.Maar ook van Beveren had weleens in belangrijke wedstrijden zijn mindere momenten.
Het zelfde telt, al is dat van een ander nivo en een later tijdstip, voor Harrie Schellekens.Die in zijn jaar een topvorm bereikte waardoor ie werd uitgenodigd voor het Nederlands elftal.Reserve keeper.Nu was dat ook het enige jaar wat achteraf is gebleken dat ie goed was.Maar ook deze keeper had een te grote bek, niet zozeer op het veld, maar wel naderhand in de kroeg met z'n vriend McDonald.Jammer want ook deze speler, zoals zovelen had meer uit zijn carriere kunnen halen ..
Terug naar V.d. K. zeer goed schot, goed overzicht.Goeie speler ...
Wat ik er nog van weet is dat die twee gewoon niet lekker in de groep lagen, tja dat gebeurt.Mijn idee is dat er naderhand van alles en nog wat is bijgehaald om ieders kant van het " verhaal " aan te dikken.
Van Beveren was wel een goede keeper, en als ie z'n vorm had de beste van Nederland.Maar ook van Beveren had weleens in belangrijke wedstrijden zijn mindere momenten.
Het zelfde telt, al is dat van een ander nivo en een later tijdstip, voor Harrie Schellekens.Die in zijn jaar een topvorm bereikte waardoor ie werd uitgenodigd voor het Nederlands elftal.Reserve keeper.Nu was dat ook het enige jaar wat achteraf is gebleken dat ie goed was.Maar ook deze keeper had een te grote bek, niet zozeer op het veld, maar wel naderhand in de kroeg met z'n vriend McDonald.Jammer want ook deze speler, zoals zovelen had meer uit zijn carriere kunnen halen ..
Terug naar V.d. K. zeer goed schot, goed overzicht.Goeie speler ...
Blij met de punten ...
Zeker weten. Hij had ook een geweldige kapbeweging, waarna hij met zijn turbodijen merkwaardig sloom een allesverwoestend schot kon loslaten. Vooral met dat kappen en draaien doet hij me meer aan Frans Thijssen of Rob Rensenbrink dan aan Jonk denken. Maar inderdaad wel een eigenheimer. Net als Van Beveren. NL speelde tegen Polen uit, verloor die wedstrijd met 4-1 met die 2 in de basis, waarna de pleuris uitbrak. Cruijff ging volgens mij daarna volle bak tekeer tegen Van Beveren en Van der Kuijlen, waarna deze zwaar gebruskeerd bedankten voor de eer, het trainingskamp verlieten en nooit meer terugkeerden in het Nederlands elftal. Wat later won NL met 3-0 van Polen in de returnmatch.Voetske schreef: Terug naar V.d. K. zeer goed schot, goed overzicht.Goeie speler ...
Die wedstrijd waarin Vd Kuijlen Dusbaba dolt was volgens mij de wedstrijd waarin Ajax een ongenadig pak slaag van Psv kreeg met als ik me niet vergis 4 doelpunten van Edström. Psv stond al met 6-0 voor, voordat Ajax in de slotfase de stand nog iets dragelijker maakte met 2 tegendoelpunten. Van Geels en Brokamp als ik me het goed herinner. Vooral Vd Kuijlen en Edström waren superieur in die wedstrijd. Een hele nare avond voor Ajax-fans. Ik zal hem in ieder geval niet licht vergeten.
Van der Kuijlen was een echte 10. Jonk was toch meer een controlerende middenvelder.Voetske schreef:Van der K. was een goede middenvelder, beetje type Jonk is mijn idee.
Van der Kuijlen had een ongelooflijk harde en zuivere trap in beide benen.
In dat opzicht is hij aardig vergelijkbaar met Sneijder, hoewel VdK nog een stuk harder schoot.
De beste speler weet ik niet, maar wat mij betreft was VdK in ieder geval wel de beste middenvelder die PSV ooit heeft gehad. Zonder een leider te zijn toch een echte vedette.
Klopt. VdK was een beetje een bleue Helmonder, die er grote moeite mee had Brabant te verlaten. Daarom is hij nooit naar een buitenlandse club verkast.Voetske schreef: Dat ie niet gewaardeerd werd is waar, maar dat lag ook een beetje aan van de K. zelf.Daar waar andere hun bek open trokken, trok van der meestal zijn schouders op ..
Frans Thijssen maakte altijd zo'n soort piroretje met z'n ene been en bal.
Schmidt-Hansen, Pleun Strik, Lubse om nog maar een paar namen te noemen.Tjonge, daar zat je dan op het houten bankje onder zo'n kacheltje in de nok van het stadion te verkleunen op een regenachtige kouwe voetbalzaterdag avond.
En dan na afloop het cafe in, onderweg vlug de radio aan om te kijken wat AJAX had gedaan.En als die hadden gewonnen, en Psv verloren de hele rit je maten lekker liggen te etteren omdat hun club verloren had, en wij niet ... schitterend ...
Je zag ook bijna meteen als ie afdrukte dat ie tegen het net zou gaan.Inderdaad bij v.d. K. dacht ik altijd aan een boerenjongen die achter de kar stond te ploeteren, terwijl ie toch een goede techniek had.Persoonlijk had ik het idee dat het leek alsof ie overal net te laat kwam, maar dat was dus niet zo, potverdorie tis ook meer dan 25 jaar geleden.Zuidema schreef: waarna hij met zijn turbodijen merkwaardig sloom een allesverwoestend schot kon loslaten.
Schmidt-Hansen, Pleun Strik, Lubse om nog maar een paar namen te noemen.Tjonge, daar zat je dan op het houten bankje onder zo'n kacheltje in de nok van het stadion te verkleunen op een regenachtige kouwe voetbalzaterdag avond.
En dan na afloop het cafe in, onderweg vlug de radio aan om te kijken wat AJAX had gedaan.En als die hadden gewonnen, en Psv verloren de hele rit je maten lekker liggen te etteren omdat hun club verloren had, en wij niet ... schitterend ...
Blij met de punten ...
Ik kon toen via via iemand zijn seizoenkaart .. die had een bedrijf en moest meestal werken .. zodoende .. zitplaats .. lange zijde .. precies in het midden ... heeft een paar jaar geduurd .. .En dan kreeg je dus bij Psv - Feyenoord.1 - 0 Psv, en de Psv-er juichen.1 - 1 Feyenoord, en de Feyenoorders juichen.Wordt je vanachter op je schouders getikt." Mijnheer " .. ja ? ... " Mag ik u iets vragen " ... ja .. " Voor wie bent u eigenlijk want ik zie u niet juichen als Psv scoort en niet juichen als Feyenoord scoort ".
AJAX ...
" Oh. goeie club, doen het beter als wij vanavond ". Kankeren is van alle tijden ..
Toen kon dat nog.Toen kon je ook gewoon een discussie hebben over voetbal en de min en plus punten opnoemen van jou(w) club en, in dit geval, Psv zonder dat je de hersens werdt ingeslagen.
AJAX ...
" Oh. goeie club, doen het beter als wij vanavond ". Kankeren is van alle tijden ..
Toen kon dat nog.Toen kon je ook gewoon een discussie hebben over voetbal en de min en plus punten opnoemen van jou(w) club en, in dit geval, Psv zonder dat je de hersens werdt ingeslagen.
Blij met de punten ...
-
Ajax Rules
- Berichten: 33489
- Lid geworden op: do jul 22, 2004 9:15 pm
-
brigade zuid
- AT Toto winner 15/16
- Berichten: 23726
- Lid geworden op: ma apr 26, 2004 10:51 pm
Dit vind ik dan weer zo overdreven he, net of het zo'n wereldvoetballer is. Dit seizoen vind ik het nog niet veel bijzonders hoor, zo gek is het toch niet dat ie bij een topclub gewoon op de bank terecht kan komen.Thomas schreef:Aissati is alweer uit de basis verdwenen. Koevermans vervangt hem. Tsja, ik wist dat dit zou gebeuren. Zonde van zo'n goede voetballer.