Ajaxtalk

generaal schreef:Ik vermoed dat hij geel of rood gaat pakken tegen Balasz.

Maurice schreef:Ik vermoed dat Emanuelson heel vaak balverlies gaat lijden....

Silva: "Ajax hoeft voor niemand bang te zijn"
Bruno Silva speelt zondag zijn derde wedstrijd in het shirt van Ajax, en opnieuw is het een topper. Nadat hij woensdag verloor van koploper PSV weet de back dat het duel met Feyenoord extra lading heeft.

De van Groningen overgekomen verdediger kan na een verloren duel nooit goed slapen, na de 0-2 tegen PSV was het echter erger: "Dit was een cruciale wedstrijd. We hadden moeten winnen. De opbouw was redelijk, we hebben zeker vier goede kansen gehad en af en toe waren er mooie combinaties. Toch verloren we. Wat we nu moeten doen? Kijken wat er mis ging, en dat verbeteren. Kijken wat er goed ging, en dat doorzetten."

De 27-jarige Uruguayaan denk dat Ajax op dit moment problemen heeft omdat het soms uitgaat van de tegenstander. "We moeten meer van onszelf uitgaan, van onze eigen kracht. Ajax hoeft voor niemand bang te zijn."

Het duel met concurrent Feyenoord is na de nederlaag tegen PSV extra belangrijk. Silva zegt op de website van Ajax dat er nog meer druk op de Ajacieden komt. "Maar druk is niet erg. Als voetballer moet je spanning voelen, je moet dat rare gevoel in je buik krijgen vlak voordat een wedstrijd begint. Als je dat niet meer hebt, kun je net zo goed stoppen."

Bertje schreef:Verras me!

Carrière compleet met Ajax

AMSTERDAM - In zijn mobieltje heeft Bruno Silva ook het nummer van zijn oude assistent-trainer Raymond Libregts opgeslagen.


,,Met hem maak ik nog steeds dezelfde grappen,'' lacht de Uruguayaan, terwijl hij nadenkt over de vraag hoe hij zich zijn terugkeer in de Euroborg voorstelt. Hij hoopt maar dat het een beetje meevalt met acties en reacties van het publiek.

Het enige wat hij op voorhand zelf kan doen, is wijzen op zijn relatie met spelers en trainers. Die is weer genormaliseerd na alle tumult rond zijn transfer in de winterstop naar Ajax. ,,Een paar weken geleden ben ik al even teruggeweest bij de club. Toen heb ik ook manager Hans Nijland de hand geschud,'' zegt Silva.


Nijland bevestigt: ,,Het was goed dat Bruno er was. De affaire is wat ons betreft definitief afgesloten. We hebben vorige week met de supportersvereniging gepraat en hopen dat het gezonde verstand zegeviert.''


Achteraf begrijpt Silva de boosheid die zijn werkweigering en vertrek opriepen. Maar supporters moeten hem óók begrijpen. ,,Ik ben 28 jaar. Ik speel rechtsback, sta niet vast in de nationale ploeg van mijn land en ben geen man die er elk jaar tien inlegt. Op de transfermarkt komen er voor spelers zoals ik niet veel kansen. Ik heb nog maar een paar jaar om sportief en financieel alles uit mijn carrière te halen en dat juist Ajax me wilde hebben, maakte het extra speciaal.''


Dat laatste heeft een achtergrond, zegt de speler die in de Arena al vanaf de start prima presteert. Bruno Silva was een jaar of 17 toen hij kennis maakte met de trainingen bij Ajax. Dat gebeurde in de jeugdschool van Danubio FC in Montevideo. De oefenstof uit de Ajax-opleiding was er dagelijkse kost. Silva en zijn teamgenoten bekeken eerst videobeelden van de A- en B-junioren Davids, Seedorf en Kluivert, die dribbelden en scoorden. Vervolgens deden ze hen na.


Elf jaar en twee tussenstops later – hij speelde ook al eens een blauwe maandag in de Russische competitie - is Silva aanbeland op de plek waarvan hij als jongen droomde. ,,Ik heb het Edgar Davids nog niet verteld van die video's. Maar het is voor mij bijzonder dat ik nu met hem samen speel. De Ajax-school is hét voorbeeld geweest voor alle bekende Uruguyaanse spelers die via Danubio in Europa terecht zijn gekomen. Álvaro Recoba is van Danubio net als Diego Forlán, Marcelo Zalayeta en Fabian Carini, de keeper van onze nationale ploeg.''

Eerder bracht de Uruguayaanse kampioen ook Rubén Sosa voort, die nog naast Dennis Bergkamp bij Inter speelde.


Als ze bij Ajax de nieuwe rechtsback moeten typeren, spreekt men van iemand die waardeert waar hij door hard werken is gekomen. Silva is temperamentvol in het veld, maar bedachtzaam daarbuiten. Hij verstaat en spreekt prima Nederlands en bood meteen stof voor kleedkamerhumor door zijn eigen Uruguyaanse thee (mate) mee te nemen.


In Uruguay loopt iedereen de hele dag te lurken uit een beker, waarin een grote hoeveelheid thee is gestampt die voortdurend nat wordt gehouden met heet water uit een thermosfles. ,,Luis (Suárez) en ik drinken het elke dag in de kleedkamer. Het is de geur van Uruguay die we naar Nederland hebben meegenomen.''



Zijn roots liggen in het grensgebied met Brazilië, in Noblia, een dorpje met 3500 inwoners. ,,De meeste mensen in Noblia komen hun hele leven de streek niet uit, laat staan Uruguay of Zuid-Amerika,'' zegt Silva. ,,Zowel naar Montevideo als naar de dichtstbijzijnde Braziliaanse stad Porto Alegre is het 400 kilometer. Voor hen is het onvoorstelbaar waar ik door het voetbal kom en wat ik allemaal meemaak. Ik ben soms zelf ook nog verbaasd.''


Elke zomer is hij met vrouw en kind terug in Noblia. Op vakantie bij zijn moeder, die er alleen woont na de dood van zijn vader in 2004. Tegen jongetjes die vertellen dat ze voetballer willen worden, zegt Bruno Silva dat ze toch vooral moeten studeren.


,,Want er zijn er maar zo weinig die het redden. In Uruguay is profvoetbal geen vetpot. Natuurlijk verdien je meer dan in een gewone baan, maar het is nog niet zo lang geleden dat zelfs internationals letterlijk van de steiger werden geplukt voor een wedstrijd. Ze verdienden bij als schilder of timmerman.''


Zelf maakte hij op zijn 16de een afspraak met zijn ouders. Hij kreeg één jaar de tijd om een contract als prof te verdienen. Als het in die tijd niet was gelukt, zou hij net als zijn twee zussen terugkeren naar school.


,,Ik werd in dat jaar geselecteerd voor de nationale ploeg onder 17 jaar. Dat was de sleutel die ik nodig had om de deur te openen. Daarna heb ik elk seizoen door keihard te knokken stappen kunnen maken. De enige tegenvaller waren de vier maanden dat ik bij Rostov in Rusland speelde. Ik was 23 en stortte me blind in het avontuur. Maar de cultuurshock was te groot. Op mijn eerste dag in februari sneeuwde het vreselijk en ik had nog nooit sneeuw gezien. Ik was heel blij dat de voorzitter van Danubio me na vier maanden terug wilde nemen.''


Toen Groningen zich in 2005 meldde, twijfelde Silva hevig. ,,Ik kon ook veilig de grens over naar een Braziliaanse club. Ik ben alleen op de interesse ingegaan, omdat Groningen een club in de middenmoot van de ranglijst was. Mijn tweede avontuur in Europa wilde ik rustig opbouwen.''


Dat is gelukt en daarvoor dankt hij met name Ron Jans. Die verdiepte zich in zijn nieuwe verdediger uit een andere cultuur.


In zijn eerste vijf wedstrijden pakte Silva vijf gele kaarten. ,,Ik verdedigde zoals ik dat gewend was in Uruguay. Jans is daar goed op ingesprongen. Zijn sterke punt is dat hij voor elke speler een eigen benadering heeft. Passend bij het karakter van die speler. Ik ben rustig in de omgang en eigenlijk altijd vrolijk. Maar op het veld gaat de knop om. Dan kan ik soms gek zijn.''

Ajaciedjuh schreef:Wat een verademing met Ogararu!

joey schreef:

Ajaciedjuh schreef:Wat een verademing met Ogararu!

In het land der blinden...

Jöhnk schreef:In positieve of negatieve zin?

Peter schreef:Nuttig inderdaad. Gewoon een vrij degelijke speler. Geen topper natuurlijk, maar dat hadden we op voorhand al wel gezien.