Typerend, Cassani wordt nu als de verrader gezien, niet Rasmussen als de bedrieger. Cassani had stijf zijn mond gehouden als hij had geweten waar zijn informatie toe zou leiden. Spijt, spijt, spijt...PAU - Davide Cassani was gisteren volkomen van de kaart toen hij zag welke impact zijn verhaal had. Ruim een week geleden, toen Michael Rasmussen op weg naar Tignes de gele trui veroverde, had hij als co-commentator van de RAI tijdens de live-uitzending ook al verklaard dat hij Rasmussen ( 13 -14 Juni ) half juni was tegengekomen in het dorpje Predazzo in de Dolomieten.
,,Ik wilde destijds alleen vertellen hoe Rasmussen zich had voorbereid op de Tour, zodat de kijkers enig inzicht in zijn voorbereiding kregen", verklaarde Cassani. "Het Mexico-verhaal was toen helemaal niet bekend. Woensdagochtend werd ik door een Deense verslaggever benaderd die mij vroeg of ik die woorden kon bevestigen. Sindsdien heeft mijn telefoon niet meer stilgestaan. Het is helemaal niet mijn bedoeling geweest om een rel te schoppen. Deze impact had ik destijds nooit verwacht."
@Ramona: precies, ze gebruiken allemaal. Je hand voor niemand in het vuur steken is wel zo gezond.
adGegoochel niet langer te tolereren
Met het vliegtuig dat dagelijks de Tour-gasten van Rabobank af- en aanvoert, verdween Michael Rasmussen gistermorgen in alle vroegte aan de horizon. Weg vloog hij, uit het ‘oorlogsgebied’. De wereld zou in 2007 echt kennismaken met het onvermoede wielertalent dat achter de broodmagere atleet schuiling.
Dat is ook gebeurd. Het sprookje van ‘Chicken’, geletruidrager sinds zondag 15 juli, kende echter woensdagavond een even plotseling als macaber slot. Nooit eerder werd in de 104-jarige historie van de Tour de klassementsleider door zijn eigen baas naar huis gestuurd. Theo de Rooij heeft de twijfelachtige eer de eerste manager te zijn die het deed. Gistermorgen, kort na het middaguur. De rust is terug op de parkeerplaats van het Mercure hotel in Pau, het tijdelijke onderkomen van de Tour-équipes van Lampre, Euskaltel, Caisse d’Epargne én de Rabo-stal.
Iedereen die iets met het fietsende circus van doen heeft, jakkert nu achter het oranje wagenpark aan, richting start van de zeventiende etappe. Iedereen? Uit de tuin van het hotel verschijnt Theo de Rooij uit het niets. Net stapte hij toch in een zwarte Volkswagen? De vroegere prof zucht, wanneer hij toch nog een journalist ontwaart. Wéér vragen. ,,Nee, ik zeg niets meer. Ik heb verteld wat ik kwijt wilde en daar laat ik het bij. Het vertrek van de rit laat ik schieten, dat kan ik nu even niet opbrengen,’’ klinkt het in eerste instantie. Maar De Rooij, getekend door het meest afschuwelijke etmaal bij de Rabobank, wil wel praten. ,,Je weet niet wat ik de voorbije dagen heb moeten doorstaan,’’ bromt hij dof. Hij kijkt wat verwilderd om zich heen in de lobby. ,,Kom, we gaan even rustig zitten.’’
Met de armen achter het hoofd gevouwen en de benen op een tafel neemt somt hij de feiten op. De eerste rapportage over Rasmussen dateert van 24 maart 2006: een waarschuwing van de UCI, wegens het te laat opgeven van de zogenoemde ‘where-about’ gegevens voor het tweede kwartaal van 2006. Dan een waarschuwing op 8 mei van dit jaar, gegeven door het Deense antidopingbureau, omdat hij een controle had gemist op 6 april. Hetzelfde vergrijp herhaalde zich op 21 juni, de bekeuring ontving Rasmussen een week later. Die werd gevolgd door een reprimande van de UCI, vanwege het veel te laat opsturen van de informatie over zijn verblijfplaats in juni. Van 4 tot en met 12 juni zou Rasmussen op Mexicaanse bodem zijn; de info daarover lag pas op 11 juni op het UCI-kantoor. Het gegoochel van de Deen met de data en plekken waar hij zich had moeten bevinden, is in feite de spreekwoordelijke druppel geweest.
Plus de aanvullende getuigenis van oud-renner Davide Cassani, tegenwoordig tv-commentator bij de Italiaanse RAI, voegt De Rooij eraan toe. ,,Hij vertelde me woensdag dat hij Rasmussen trainend in de Dolomieten was tegengekomen op de dertiende juni. Terwijl Rasmussen volgens een brief van hemzelf aan de UCI op dat moment in Mexico moest zijn. Ik wist toen genoeg. Hij heeft gewoon gelogen.’’
Voor de volledigheid: op 12 juni ging er een brief in Mexico op de post die pas zeventien dagen (!) later bij de UCI arriveerde. In dat schrijven maakte Rasmussen melding van een langer verblijf in Midden-Amerika (tot en met 28 juni). Helaas voor hem reed hij de dertiende juni in de buurt van Val di Fassa Cassani tegen het lijf. De confrontatie betekende het einde.
Het heeft er alle schijn van dat de beslissing hem weg te sturen door hogerhand is geregisseerd. De Rooij: ,,Ik heb overleg gehad met de raad van commissarissen van de bank. De ploegleiding is er niet in gekend.’’
Gisternacht reageerde Rasmussen verbijsterd op de verbanning door zijn teammanager. Hij noemde het een besluit van een wanhopig iemand. ,,Ik begrijp er niets van. Mijn carrière is voorgoed geruïneerd,’’ liet hij door deze krant optekenen. ,,Als hij nog niet door heeft wat er aan de hand is, begrijpt-ie er inderdaad niets van,’’ aldus De Rooij. Op de vraag waarom er niet adequater is opgetreden, blijft het een paar tellen stil. ,,Oh,’’ zegt hij dan, met trillende lip. ,,Je vraagtnu of ik mezelf ook niet schuldig vind.’’ Er komt geen antwoord.Wél een bekentenis. ,,Natuurlijk heb ik ontzettend veel spijt. Maar dat is achteraf praten.’’
